শিক্ষাৰ্থীৰ দায়িত্ব হ’ল – তেওঁলোকৰ দায়িত্ব আৰু পৰীক্ষাবোৰ তেওঁলোকৰ সামৰ্থ্য অনুসৰণ কৰা। এই পাঠ্যক্ৰমত সফল হ’বলৈ, তেওঁলোকে অতিৰিক্ত প্ৰচেষ্টা কৰিব লাগিব। মোৰ নাম (X) আৰু মই (Y) বিশ্ববিদ্যালয়ৰ দ্বিতীয় বৰ্ষৰ ছাত্ৰ।
ছাত্ৰৰ কৰ্তব্য ৰ বিষয়ে ৰচনা
মই ব্যৱসায় প্ৰশাসন অধ্যয়ন কৰি আছোঁ আৰু এজন সফল ব্যৱসায়ৰ গৰাকী হ’বলৈ আকাংক্ষা কৰি আছো। মই এতিয়ালৈকে শিকা আটাইতকৈ প্ৰয়োজনীয় পাঠটো হ’ল – সদায় নিজৰ প্ৰতি নিষ্ঠাৱান হোৱা। যদি মই নিজৰ প্ৰতি সঁচা, মই মোৰ কেৰিয়াৰ আৰু সম্পৰ্কত আত্মবিশ্বাসী হ’ব পাৰোঁ।
যিকোনো সংগঠনৰ সফলতাৰ বাবে শিক্ষাৰ্থীসকলৰ দায়িত্ব গুৰুত্বপূৰ্ণ। কৰ্মচাৰীসকলে তেওঁলোকৰ কাম বুজি নাপালে সংগঠনটোৱে ক্ষতিগ্ৰস্ত হ’ব। শিক্ষাৰ্থীসকলে কোম্পানীৰ লক্ষ্য আৰু উদ্দেশ্যৰ বিষয়ে অৱগত হ’ব লাগে, আৰু তেওঁলোকে তেওঁলোকক সমৰ্থন কৰিবলৈ পদক্ষেপ লোৱা উচিত।
শিক্ষাৰ্থীসকলে তেওঁলোকৰ কামৰ দায়িত্ব লোৱাৰ তাৎপৰ্য বুজিব লাগিব। তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ শিকাৰ ক্ষেত্ৰত সক্ৰিয় হ’বলৈ চেষ্টা কৰিব লাগে আৰু একো বুজি নাপালে প্ৰশ্ন সুধিব লাগে।
ছাত্ৰৰ মুখ্য কৰ্তব্য
এই কাকতখনৰ লক্ষ্য হৈছে শিক্ষাৰ্থীৰ প্ৰাথমিক দায়িত্বৰ মাজেৰে যোৱা। এজন শিক্ষাৰ্থীৰ প্ৰাথমিক দায়িত্ব হৈছে বিদ্যালয়ত উপস্থিত থকা আৰু উৎকৃষ্ট শ্ৰেণী প্ৰাপ্ত কৰা। অৱশ্যে এজন শিক্ষাৰ্থীৰ আন দায়িত্ব আছে। এজন শিক্ষাৰ্থীৰ তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ প্ৰতিও দায়িত্ব আছে। শিক্ষাৰ্থীৰ প্ৰাথমিক দায়িত্ব হৈছে শিকা।
ইয়াক বহুতো পদ্ধতিত সম্পূৰ্ণ কৰা হয়, যাৰ ভিতৰত আছে, কিন্তু শ্ৰেণীৰ উপস্থিতি, এছাইনমেণ্ট সম্পূৰ্ণ হোৱা, আৰু পৰীক্ষাৰ প্ৰস্তুতিৰ ভিতৰত সীমাবদ্ধ নহয়। শিক্ষাৰ্থীজনে এক নিৰ্দিষ্ট পৰিমাণৰ শাৰীৰিক স্বাস্থ্য বজাই ৰাখিব লাগিব আৰু সমাজৰ এজন অৱদানকাৰী সদস্য হ’ব লাগিব।
শিক্ষাৰ্থীজনৰ প্ৰাথমিক দায়িত্ব হৈছে মনোযোগ দিয়া আৰু প্ৰশ্ন সোধা যেতিয়া তেওঁলোকে বিষয়টো বুজি নাপায়। সঘনাই, শিক্ষকসকলে পৰীক্ষাত নথকা বক্তৃতা এখনত তথ্য প্ৰদান কৰিব। যদি আপুনি টোকা লয় আৰু মনোযোগ দিয়ে, আপুনি এই জ্ঞান শিকিব পাৰিব আৰু পৰীক্ষাটোত অধিক ভাল প্ৰদৰ্শন কৰিব পাৰিব।
বিষয়টোৰ বিষয়ে প্ৰশ্ন সোধাটোও গুৰুত্বপূৰ্ণ কিয়নো আপোনাক শিকাত সহায় কৰিবলৈ প্ৰবক্তা জন আছে। শিক্ষাৰ্থীজনৰ প্ৰাথমিক দায়িত্ব হৈছে সপ্তাহত পাঁচদিন বিদ্যালয়ত উপস্থিত থকা। শিক্ষাৰ্থীজন সময়মতে তেওঁলোকৰ হোমৱৰ্ক সম্পূৰ্ণ আৰু জমা দিয়াৰ বাবে দায়বদ্ধ। শিক্ষাৰ্থীজন ব্যক্তিগত পৰিচ্ছন্নতা বজাই ৰখা আৰু বিদ্যালয়ৰ বাবে উপযুক্ত পোছাক পিন্ধাৰ বাবেও দায়বদ্ধ। সৰ্বোপৰি, শিক্ষাৰ্থীজন তেওঁলোকৰ শিক্ষাৰ দায়িত্বত আছে।
ছাত্ৰৰ অন্যান্য কৰ্তব্য
মহাবিদ্যালয় আৰম্ভ কৰাটো এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ সিদ্ধান্ত। আপুনি বিবেচনা কৰিব লাগিব যে এইটো আপোনাৰ বাবে উপযুক্ত সময় নে আৰু এইটো আপোনাৰ বাবে সঠিক বিদ্যালয় নে। আপুনি এই সাক্ষাতৰ পৰা কি লাভ কৰিব বুলি আশা কৰে সেয়া বিবেচনা কৰিব লাগিব। আপোনাৰ উদ্দেশ্যবোৰ কি?
মহাবিদ্যালয়ত সফল হ’বলৈ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ এক শক্তিশালী কৰ্ম নৈতিকতা থাকিব লাগিব। তেওঁলোকে সোনকালে উঠিব পাৰিব লাগিব, পলমকৈ থাকিব লাগিব, আৰু দীঘলীয়া সময় কাম কৰিব লাগিব। পৰীক্ষাৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলাই থকা শিক্ষাৰ্থীসকলৰ বাবে এইটো বিশেষভাৱে সঁচা। আন দায়িত্ব থকাটো এটা শক্তিশালী কৰ্ম নৈতিকতা প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ বাবে এক উৎকৃষ্ট কৌশল।
মই এই নথিখনৰ সন্দৰ্ভত মই কি আৱিষ্কাৰ কৰিছোঁ সেই বিষয়ে লিখিম, মই প্ৰতিষ্ঠানটোত কৰা শেহতীয়া সাল-সলনিবোৰ ৰক্ষা কৰিম। এই পৰিৱৰ্তনবোৰ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ জীৱনৰ মানদণ্ড উন্নত কৰাৰ উদ্দেশ্যে কৰা হৈছিল। নতুন পদ্ধতিটোৱে শিশুসকলক তেওঁলোকৰ প্ৰয়োজনীয় সহায় প্ৰাপ্ত কৰাটো সহজ কৰি তুলিব। নতুন প্ৰযুক্তিয়ে শিক্ষাৰ্থী আৰু শিক্ষকসকলৰ মাজত যোগাযোগ উন্নত কৰে।
আনকি তেওঁলোকে ডিগ্ৰী লাভ কৰিলেও, এজন শিক্ষাৰ্থীৰ কাম কেতিয়াও কৰা নহয়। ডিগ্ৰী এটাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে এজন শিক্ষাৰ্থীয়ে শিকা সমাপ্ত কৰিছে, আৰু স্নাতক হোৱাৰ পিছত এজন শিক্ষাৰ্থীয়ে আন বহুতো দায়িত্ব ল’ব পাৰে।
চৰিত্ৰ গঠন
নতুন শিক্ষাৰ্থীসকলে চৰিত্ৰ বিকাশৰ তাৎপৰ্য বুজিব লাগিব। আপোনাৰ শক্তি আৰু ত্ৰুটিবোৰ জনা, লগতে সেই ত্ৰুটিবোৰ সমাধান কৰাৰ বাবে পৰিকল্পনা প্ৰস্তুত কৰা, হৈছে প্ৰথম পদক্ষেপ।
শিক্ষাৰ্থীসকলে এটা ভাল চৰিত্ৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ লোকক চিনাক্ত কৰিবলৈ সক্ষম হ’ব লাগিব। পৃথিৱীখন পাঁচ প্ৰকাৰৰ লোকত বিভক্ত:
- আদৰ্শবাদী,
- বিদ্ৰোহী,
- সন্দেহবাদী,
- অনুৰূপ
- সুবিধাবাদী।
আদৰ্শবাদী সকল হৈছে এনে ব্যক্তি যিয়ে অনুভৱ কৰে যে তাত কিবা ভাল আছে আৰু ইয়াক বিচাৰি বলৈ কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰে।
বিদ্ৰোহীসকল হৈছে এনে লোক যি চিন্তা নকৰাকৈ কাম কৰে, আৰু তেওঁলোকে সঘনাই সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰে।
ছাত্ৰৰ অন্য এটি প্রধান কর্তব্য হ’ল চৰিত্ৰ গঠন। ছাত্ৰ এজনৰ পৰা ভৱিষ্যতে সমাজে যি ধৰণে আশা কৰে সেই আশা নিষ্প্রভ হয় যদি ছাত্ৰজনৰ চৰিত্ৰ সৎ নহয় ৷ জীৱনৰ আন বস্তু এফালে আৰু চৰিত্ৰ অকলে আনফালে। চৰিত্ৰহীন মানুহে অসৎ উপায়েৰে ধন আৰু প্ৰতিপত্তি লাভ কৰিব পাৰে, কিন্তু তেওঁৰ সেই ধন আৰু প্ৰতিপত্তিৰ কোনো মূল্য নাই।
সামৰণি
অৱশেষত, শিক্ষাৰ্থীসকলে তেওঁলোকৰ শৈক্ষিক জীৱনৰ সকলো দিশতে সফলতাৰ বাবে চেষ্টা কৰা উচিত।
তেওঁলোকে মনত ৰাখিব লাগিব যে “জ্ঞান হৈছে প্ৰকৃত শক্তি।” জ্ঞান আহৰণৰ বাবে শিক্ষা হৈছে আটাইতকৈ কাৰ্যকৰী কৌশল।
ফলস্বৰূপে, শিক্ষাৰ্থীসকলে ভৱিষ্যতে সফল হ’বলৈ শিক্ষাৰ্থী হিচাপে প্ৰয়োজনীয় জ্ঞান প্ৰাপ্ত কৰিব লাগে।