অসমৰ বানপানী আৰু ইয়াৰ প্ৰতিকাৰ ৰচনা

মুখ্যতঃ ৰাষ্ট্ৰীয় জল নীতি ঘোষণাৰ পিছত অসমত বান নিয়ন্ত্ৰণ কাৰ্যকলাপ আৰম্ভ হৈছিল। তাৰ পিছত, “অসমত বান নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে এক নিৰ্ধাৰিত পৰিকল্পনা” আৰু লগতে বিভিন্ন ব্যাপক পৰিকল্পনা প্ৰস্তুত কৰা হৈছিল, আৰু তাৎক্ষণিক আৰু জৰুৰী মনোযোগৰ প্ৰয়োজন হোৱা অগ্ৰাধিকাৰ ক্ষেত্ৰবোৰ চিনাক্ত কৰা হৈছিল।

এতিয়ালৈকে, জল সম্পদ বিভাগে সাধাৰণ গ্ৰাম্য উন্নয়ন আৰু ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু বৰাক উপত্যকা দুয়োটাৰ মুখ্য নগৰসমূহৰ সুৰক্ষাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে। চহৰ আৰু অন্যান্য গুৰুত্বপূৰ্ণ এলেকাবোৰত নিষ্কাশনৰ ভিৰ হ্ৰাস কৰিবলৈ আঁচনিসমূহো ৰূপায়ণ কৰা হৈছে।

এতিয়ালৈকে, ৰাজ্যখনৰ বান পানী আৰু খহনীয়াৰ সমস্যাৰ কোনো দীৰ্ঘম্যাদী সমাধান কাৰ্যকৰী কৰা হোৱা নাই। ওপৰত কোৱাৰ দৰে, ৰাজ্যৰ জল সম্পদ বিভাগে আজিলৈকে কেৱল তাৎক্ষণিক আৰু হ্ৰস্বম্যাদী ব্যৱস্থা ৰূপায়ণ কৰিছে।

ওপৰোক্ত গাঁথনিবোৰে ৰাজ্যখনৰ বাবে আৰ.বি.এ.-য়ে চিনাক্ত কৰা মুঠ 31.05 লাখ হেক্টৰ ৰ ভিতৰত প্ৰায় 16.50 লাখ হেক্টৰ বানপীড়িত এলেকাক যুক্তিসঙ্গত সুৰক্ষা প্ৰদান কৰিছে।

বানপানী আৰু শিক্ষা Floods and Education

বানপানীয়ে শিক্ষা খণ্ডত ধ্বংসৰ পথ এৰি যায়, যাৰ ফলত শিশুৰ শিক্ষাৰ অৱনতি ঘটিব পাৰে য’ত ইয়াক উদ্ধাৰ কৰিব নোৱাৰি।

যদি বিদ্যালয়ৰ ভৱনবোৰ স্থানান্তৰ কেন্দ্ৰ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়, স্কুলীয়া শিক্ষা বাতিল কৰা হ’ব পাৰে, শিশুৱে এৰি যাব পাৰে, আৰু বিদ্যালয়ত অনুপস্থিতি ঘটিব পাৰে।

এটা ঘটনা হৈছে কম্বোডিয়াৰ বানপানী, যি জুলাইৰ পৰা ডিচেম্বৰ লৈকে শিক্ষাবৰ্ষৰ আৰম্ভণিতে হয় আৰু ক্ষতিগ্ৰস্ত ৰাস্তা আৰু নদী পাৰ হোৱাৰ বিপদৰ বাবে শিশু আৰু শিক্ষকসকলে বিদ্যালয় ৰক্ষা কৰে।

নাও ব্যৱহাৰ কৰিলে বিদ্যালয়লৈ যোৱাৰ ব্যয় বৃদ্ধি হয়, যিটো বহুতো অভিভাৱকে বহন কৰিব নোৱাৰে।

ইয়াক সমৰ্থন কৰা হয়, যিসকলে যুক্তি দিছিল যে বানপানীৰ আটাইতকৈ হতাশাজনক প্ৰভাৱ প্ৰভাৱ প্ৰভাৱিত এলেকাবোৰত পোৱা যায়, কিয়নো শিক্ষাৰ্থীসকলে বানপানীৰ পথাৰ বা বোৰ্ড কেনোৰ মাজেৰে যাব লাগিব যিবোৰ বিপদজনকভাৱে ওপঙি থকা পানীৰ মাজেৰে শাৰী বদ্ধ হৈ আছে।

স্থানান্তৰ কেন্দ্ৰত জীৱন ধাৰণৰ পৰিস্থিতি, বৰ্ধিত নামভৰ্তিৰ বাবে বিদ্যালয়ত সীমিত স্থান, আৰু শিক্ষকসকলৰ বাবে সীমিত শিক্ষাদানসম্পদ সকলোৱে শিশুৰ ওপৰত মানসিক প্ৰভাৱ পেলায়। ঘূৰ্ণীবতাহ ইদাইৰ দ্বাৰা জিম্বাবোৱেৰ চিমানিমণি জিলাত বিদ্যালয়ৰ আন্তঃগাঁথনি ধ্বংস হোৱাৰ সাক্ষ্য আছে।