অসমৰ বিশাল নদী নেটৱৰ্কে ইয়াক বানপানী আৰু খহনীয়াৰ দৰে প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগৰ প্ৰতি অসুৰক্ষিত কৰি তোলে, যি ৰাজ্যখনৰ সামগ্ৰিক বিকাশৰ ক্ষতি কৰে।
অসমৰ বানপানী ৰচনা class 10
প্ৰতি বছৰে, ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু বৰাক নদী, 50 টাতকৈও অধিক উপনদীয়ে তেওঁলোকক খাদ্য যোগান ধৰে, বাৰিষা ঋতুত বানপানীৰ সৃষ্টি কৰে।
বানপানীৰ পৰিমাণ আৰু ম্যাদ আৰু খহনীয়াৰ পৰিমাণৰ ক্ষেত্ৰত অসমৰ বানপানী আৰু খহনীয়াৰ সমস্যা আন ৰাজ্যতকৈ পৃথক, আৰু ই সম্ভৱতঃ দেশৰ আটাইতকৈ তীব্ৰ আৰু অনন্য।
ৰাষ্ট্ৰীয় বৰআয়োগৰ (আৰবিএ) মতে, ৰাজ্যখনৰ বানপ্ৰৱণ এলেকা হৈছে 31.05 লাখ হেক্টৰ, আনহাতে ৰাজ্যখনৰ মুঠ এলেকা হৈছে 78.523 লাখ হেক্টৰ, বা প্ৰায়।
অসমৰ মুঠ ভূমিক্ষেত্ৰ হৈছে 39.58%। ই দেশৰ মুঠ বানপ্ৰৱণ এলেকাৰ প্ৰায় 9.40% সমান। তথ্য অনুসৰি, বানপানীৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত গড় বাৰ্ষিক এলেকা হৈছে 9.31 লাখ হেক্টৰ।
সামগ্ৰিকভাৱে দেশৰ বানপ্ৰৱণ এলেকাটো মুঠ এলেকাৰ প্ৰায় 10.2%, কিন্তু অসমত বানপ্ৰৱণ এলেকা ৰাজ্যখনৰ 39.58% অঞ্চল। ই বুজায় যে অসমৰ বানপ্ৰৱণ এলেকা দেশৰ ৰাষ্ট্ৰীয় বানপ্ৰৱণ অঞ্চলৰ চাৰিগুণ।
১৯৫৪, ১৯৬২, ১৯৭২, ১৯৭৭, ১৯৮৪, ১৯৮৮, ১৯৯৮, ২০০২, ২০০৪ আৰু ২০১২ চনত স্বাধীনতাৰ পিছত অসমত ডাঙৰ বানপানী হৈছিল।
প্ৰায় প্ৰতি বছৰে, তিনিৰ পৰা চাৰিটা বানপানীৰ ঢৌৱে অসমৰ বানপ্ৰৱণ অঞ্চলবোৰত বিধ্বংসী ৰূপ ধাৰণ কৰে।
বানপানীৰ ফলত অসমত গড় বাৰ্ষিক লোকচান হৈছে 200.00 কোটি টকা, 1998 চনত লোকচান প্ৰায় 500.00 কোটি টকা, আৰু 2004 চনত লোকচান হৈছে প্ৰায় 771.00 কোটি টকা।
বানপানীৰ কাৰণ (Cause of flooding)
বানপানী হৈছে সাধাৰণতে শুকান ভূমিত পানীৰ উপচি পৰা। বানপানী প্ৰায় যিকোনো ঠাইতে হ’ব পাৰে। তেওঁলোকে কেইইঞ্চিমান পানীৰে এটা এলেকা ঢাকিব পাৰে বা ঘৰৰ চাল ঢাকিবলৈ পৰ্যাপ্ত পানী আনিব পাৰে। বানপানী সম্প্ৰদায়বোৰৰ বাবে বিপদজনক হ’ব পাৰে কিয়নো সেইবোৰ দিন, সপ্তাহ বা আনকি মাহধৰি থাকিব পাৰে।
বিভিন্ন কাৰকৰ ফলত বানপানী হ’ব পাৰে। ইয়াত কেইটামান উদাহৰণ দিয়া হৈছে –
বহুত বৰষুণ
বান্ধ আৰু সমুদ্ৰৰ পাৰ বিফল হৈছে বানপানী ভূগোলৰ দ্বাৰাও প্ৰভাৱিত হ’ব পাৰে। উদাহৰণ স্বৰূপে, নদীৰ ওচৰৰ এলেকাবোৰত বানপানী সচৰাচৰ দেখা যায়।
ছাদবোৰে তলৰ মাটিত বৰষুণ দিয়ে, আৰু ৰাজপথ আৰু পাৰ্কিং স্থানৰ দৰে পকী পৃষ্ঠবোৰে মাটিত বৰষুণ শোষণ কৰাত বাধা দিয়ে, যাৰ ফলত চহৰ অঞ্চলবোৰ বানপানীৰ প্ৰতি অধিক অসুৰক্ষিত হৈ পৰে।
বানপানী সম্পৰ্কীয় ক্ষতি
বানপানীৰ ক্ষতিয়ে বানপানীৰ ফলত হোৱা সকলো ধৰণৰ ক্ষতি সামৰি লয়। ই মানুহ, তেওঁলোকৰ স্বাস্থ্য আৰু তেওঁলোকৰ সম্পত্তিৰ ওপৰত সকলো নেতিবাচক প্ৰভাৱ, লগতে ৰাজহুৱা আৰু ব্যক্তিগত আন্তঃগাঁথনি, পাৰিপাৰ্শ্বিক প্ৰণালী, সাংস্কৃতিক ঐতিহ্য, আৰু অৰ্থনৈতিক কাৰ্যকলাপ (মেছনাৰ আৰু মেয়াৰ, 2006) অন্তৰ্ভুক্ত কৰে।
বানপানীৰ বিপদাশংকাৰ মূল্যাঙ্কন কৰোঁতে বানপানীৰ ক্ষতিৰ প্ৰকৃতি বুজি পোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। বানপানীৰ সঘনতা বা প্ৰভাৱ হ্ৰাস কৰাৰ আঁচনিৰ ফলত সম্পত্তি আৰু অৰ্থনৈতিক কাৰ্যকলাপৰ ওপৰত পোনপটীয়া বানপানীৰ ক্ষতি পৰিহাৰ কৰাহৈছে বেছিভাগ লোকৰ বাবে উপকূলত বানপানীৰ বিপদাশংকা হ্ৰাস কৰাৰ লাভালাভ (পেনিং-ৰোচেল এট আল., 2013)। অৱশ্যে, মানুহৰ ওপৰত বানপানীৰ প্ৰভাৱ অধিক জটিল। স্মিথ এণ্ড ৱাৰ্ডৰ (1998) মতে বানপানীৰ লোকচানক প্ৰত্যক্ষ বা পৰোক্ষ হিচাপে শ্ৰেণীবদ্ধ কৰিব পাৰি।
মানুহ, সম্পত্তি বা অন্যান্য বস্তুৰ সৈতে বানপানীৰ ভৌতিক সম্পৰ্কৰ ফলত প্ৰত্যক্ষ লোকচান হয়, আৰু বানপানীৰ অৱস্থানে পৰোক্ষভাৱে নেটৱৰ্ক আৰু সামাজিক কাৰ্যকলাপপ্ৰভাৱিত কৰিব, যাৰ ফলত পৰোক্ষ লোকচান হ’ব (উদাহৰণ স্বৰূপে, যান-বাহন, বাণিজ্য আৰু ৰাজহুৱা সেৱাব্যাহত)।
তদুপৰি, আমি তাৎক্ষণিক আৰু দীৰ্ঘম্যাদী পৰিণামৰ লগতে মূৰ্ত আৰু অমূৰ্ত পৰিণামৰ মাজত পাৰ্থক্য কৰিব পাৰোঁ। এই পৰিণামবোৰ বানপানীৰ ভিতৰত পোৱা ভূমি ব্যৱহাৰৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰণ কৰা হয়।
বানপানীৰ ফলত তাৎক্ষণিকভাৱে প্ৰাণহানি, সম্পত্তি আৰু আন্তঃগাঁথনিৰ ক্ষতি হ’ব পাৰে, আৰু শস্য আৰু পশুধন ধ্বংস হ’ব পাৰে। দীৰ্ঘম্যাদী পৰিণামৰ ভিতৰত আছে যোগাযোগ নেটৱৰ্ক আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ আন্তঃগাঁথনিত ব্যাঘাত (যেনে শক্তি প্ৰকল্প, পথ, আৰু চিকিৎসালয়), যি সামাজিক আৰু অৰ্থনৈতিক কাৰ্যকলাপৰ ওপৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে।
বান পানী প্ৰতিৰোধ
বানপানীৰ নেতিবাচক প্ৰভাৱ হ্ৰাস বা আঁতৰ কৰিবলৈ বান নিয়ন্ত্ৰণ পদ্ধতি ব্যৱহাৰ কৰা হয়। বানপানী বা উচ্চ পানীৰ স্তৰৰ প্ৰভাৱ হ্ৰাস কৰিবলৈ বান সাহায্য কৌশল ব্যৱহাৰ কৰা হয়।
প্ৰাকৃতিক প্ৰক্ৰিয়া যেনে ওপৰৰ প্ৰচণ্ড বতৰ আৰু জলাশয় আৰু প্ৰবাহলৈ মানুহৰ পৰিৱৰ্তনৰ সংমিশ্ৰণৰ ফলত বানপানী হ’ব পাৰে।
যদিও কঠিন আন্তঃগাঁথনি, যেনে বানপানীনিয়ন্ত্ৰণত কাৰ্যকৰী হ’ব পাৰে, লেণ্ডস্কেপ ইঞ্জিনিয়াৰিঙৰ ভিতৰত সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ অনুশীলন হৈছে পানীৰ বৃদ্ধি নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ কোমল আন্তঃগাঁথনি আৰু প্ৰাকৃতিক প্ৰণালী, যেনে জলভূমি আৰু বানপানীৰ সমভূমিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰা।
উপকূলীয় বানপানীৰ বাবে, উপকূলীয় ব্যৱস্থাপনা প্ৰক্রিয়াবোৰে কেৱল পানীৰ প্ৰবাহৰ পৰিৱৰ্তনৰ বাবেই নহয়, লগতে জোৱাৰৰ দৰে প্ৰাকৃতিক প্ৰক্ৰিয়াবোৰো দায়ী হ’ব লাগিব।
বান নিয়ন্ত্ৰণ আৰু সাহায্য হৈছে জলবায়ু পৰিৱৰ্তনৰ অভিযোজন আৰু স্থিতিস্থাপকতাৰ এক বিশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ; সাগৰৰ স্তৰ বৃদ্ধি আৰু বতৰৰ পৰিৱৰ্তন (জলবায়ু পৰিৱৰ্তনৰ ফলত অধিক তীব্ৰ আৰু দ্ৰুত বৰষুণ হয়) দুয়োটাই বুজায় যে মানৱ আন্তঃগাঁথনিৰ বানপানী বিশ্বজুৰি বিশেষভাৱে গুৰুত্বপূৰ্ণ।