লাচিত বৰফুকন বিষয়ে ৰচনা 300 words
গুৱাহাটী উদ্ধাৰ:
নতুন সেনাধ্যক্ষ হিচাপে, লাচিতে এক শক্তিশালী সৈন্য বাহিনী কঢ়িয়াই অনা আৰু প্ৰশিক্ষণ দিয়াৰ কামত নিজকে সম্পূৰ্ণৰূপে সমৰ্পিত কৰিছিল।
কামটো অতি দ্ৰুতগতিত সম্পূৰ্ণ হৈছিল। নতুন সেনাপতিজনে নিম্ন অসমৰ পৰা চৈয়দ ফিৰোজ খানৰ অধীনত এলিয়েন বাহিনীক বিতাড়িত কৰিবলৈ কোনো সময় হেৰুৱাব নোৱাৰিলে।
ফিৰোজ খান আৰু আন বহুতক বন্দী কৰা হৈছিল আৰু গুৱাহাটী আকৌ এবাৰ মুক্ত হৈছিল। সেইটো ১৬৬৭ চনত আছিল।
শৰাইঘাটৰ যুদ্ধ:
কিন্তু ঔৰঙ্গজেব দিল্লীৰ শক্তিশালী মোঘুল সম্ৰাট কোনো অৰ্থহীন বিৰোধী নাছিল। তেওঁ ১৬৬৩ চনৰ ৬ জানুৱাৰীত বিখ্যাত ৰাজপুত সেনাপতি ৰাম সিংঘক অসমৰ বিৰুদ্ধে অভিযানৰ নেতৃত্ব দিবলৈ নিযুক্ত কৰে আৰু সেই অনুসৰি, ৰাম সিংঘ ১৬৬৯ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰীমাহত অসমৰ সীমাত উপস্থিত হয়, এক বৃহৎ শক্তিৰে য’ত তুৰ্কী ঘোঁৰাত ১৮,০০০ অশ্বারোহী সৈন্য আৰু আনকি হাউণ্ডৰ এটা শক্তিশালী দলও অন্তৰ্ভুক্ত আছিল।
লাচিত বৰফুকনে দিন-ৰাতি খুব কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিছিল আৰু ব্যক্তিগতভাৱে প্ৰত্যাহ্বানৰ মোকাবিলা কৰাৰ সকলো প্ৰস্তুতি তদাৰক কৰিছিল।
তেওঁ এজন আপোচহীন টাস্কমাষ্টাৰ আছিল আৰু কোৱা হয় যে তেওঁ কৰ্তব্যৰ অৱহেলাৰ বাবে তেওঁৰ খুৰাকৰ মুৰটো কাটি পেলাইছিল, ‘মোৰ খুৰা মোৰ দেশতকৈ ডাঙৰ নহয়’।
শত্ৰুৰ বিৰোধিতা কৰাৰ বাবে গুৱাহাটীক মুখ্য বিন্দু হিচাপে বাছনি কৰা হৈছিল আৰু কৌশলগত স্থানত প্ৰাচীৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল।
১৬৬৯ আৰু ১৬৭০ চনত ভূমি আৰু পানীৰ ওপৰত মাজে মাজে যুঁজ অব্যাহত আছিল, কিন্তু ৰাম সিঙে শক্তিশালী মাধৱ প্ৰতিৰক্ষা ভাঙিবলৈ ব্যৰ্থ হৈছিল।
অৱশ্যে, আলাবোইত বড়োসকলে এক গুৰুতৰ বিফলতাৰ সন্মুখীন হৈছিল য’ত ৰাম সিঙৰ বাহিনীয়ে এটা বড়ো ৰেজিমেণ্টত আক্ৰমণ কৰিছিল আৰু এদিনতে তেওঁলোকৰ দহ হাজাৰ লোকক হত্যা কৰিছিল।
অৱশ্যে নিৰ্ণায়ক যুদ্ধটো ১৬৭১ চনৰ প্ৰথম ভাগত ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পানীত শৰাইঘাটত সংঘটিত হৈছিল। লাচিত বৰফুকন সেই সময়ত অসুস্থ আছিল, আৰু ৰাম সিঙে পৰিস্থিতিটোৰ সুযোগ ল’ব বিচাৰিছিল। ৰাম সিঙে প্ৰায় চৌধুৰীসকলৰ নৌ প্ৰতিৰক্ষা ভাঙিবলৈ সফল হৈছিল।
কিন্তু, তেওঁৰ শৰীৰত তীব্ৰ জ্বৰ হোৱাৰ সৈতে, লাচিতে নিজকে তেওঁৰ যুদ্ধ-নাওলৈ লৈ গৈছিল আৰু তেওঁৰ সৈনিকসকলৰ মাজত এনে সাহসক অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল যে ৰাম সিঙাৰ বাহিনীক নিমিষতে পথপ্ৰদৰ্শন কৰা হৈছিল।
ৰাম সিঙে পৰাজয় স্বীকাৰ কৰিব লগা হৈছিল আৰু ১৬৭১ চনৰ ৫ এপ্ৰিলত অসম ত্যাগ কৰিছিল। সম্ভৱতঃ অত্যাধিক শাৰীৰিক আৰু মানসিক চাপৰ বাবে লাচিতৰ সোনকালেই মৃত্যু হৈছিল।
উপসংহাৰ:
গভীৰ দেশপ্ৰেম, সাহসিকতা, কৰ্তব্যনিষ্ঠা আৰু দৃঢ় নেতৃত্বৰ বাবে, লাচিত অসমৰ ইতিহাসত এক অতুলনীয় নায়ক হৈ আছে, যেনে শিৱাজী, তেওঁৰ মহাৰাষ্ট্ৰীয় সমসাময়িক, লাচিতে তেওঁৰ দেশৰ স্বাধীনতা পুনৰুদ্ধাৰ আৰু বজাই ৰখাত সফল হৈছিল আৰু শক্তিশালী মোগল সেনাৰ বিৰোধিতাৰ দাঁতত তেওঁৰ লোকসকল।
আচৰিত নহয়, লাচিত বৰফুকন অসমদেশপ্ৰেমৰ প্ৰতীক হৈ পৰিছে।