মহাভাৰত ভাৰতৰ আটাইতকৈ দীঘল আৰু জটিল মহাকাব্যসমূহৰ ভিতৰত এটা। ইয়াক 18 খন কিতাপত ভঙা হৈছে আৰু সংস্কৃতত লিখা হৈছে।
“আৰম্ভণিৰ কিতাপ” হৈছে প্ৰথম কিতাপ, আৰু ইয়াত দেৱতাসকলৰ বৰ্ণনা আৰু বিশ্বৰ সৃষ্টিৰ বিষয়ে বৰ্ণনা কৰা হৈছে। দ্বিতীয় খন কিতাপ “পৰিয়ালৰ কিতাপ”ত পাণ্ডৱ আৰু কৌৰৱসকলৰ কাহিনী বৰ্ণনা কৰা হৈছে।
মোৰ প্ৰিয় গ্ৰন্থ ৰচনা মহাভাৰত
মহাভাৰত নামৰ এক হিন্দু মহাকাব্যত ৰাজবংশৰ দুটা শাখাৰ মাজত গৃহযুদ্ধৰ কাহিনী কোৱা হৈছে। ই এতিয়ালৈকে লিখা আটাইতকৈ দীঘল আৰু জটিল সংস্কৃত কিতাপবোৰৰ ভিতৰত এটা, আৰু ভাৰতীয় সভ্যতাৰ এক বিস্তৃত বুজাবুজি প্ৰদান কৰাৰ বাবে ইয়াক প্ৰশংসা কৰা হৈছে।
মহাভাৰত হৈছে ৰাজবংশৰ দুটা শাখাৰ মাজত গৃহযুদ্ধৰ বিষয়ে এটা হিন্দু মহাকাব্য। দুয়োটা মুখ্য গোট হৈছে পাণ্ডৱ আৰু কৌৰৱ, আৰু গৃহযুদ্ধ তেৰ বছৰ ধৰি চলি থাকে।
কাহিনীটোৱে নায়কসকলক অনুসৰণ কৰে যিহেতু তেওঁলোকে যুদ্ধত জয়ী হ’বলৈ আৰু তেওঁলোকৰ ৰাজ্যলৈ শৃংখলা ঘূৰাই আনিবলৈ চেষ্টা কৰে।
কুৰু ৰাজবংশে পাণ্ডৱসকলৰ ৰাজত্বকালত শাসন কৰিছিল। কুৰুৰ দেউতাক প্ৰত্যুষাই এই ৰাজবংশ আৰম্ভ কৰিছিল। যুধিষ্ঠিৰ আৰু ভীম কুৰুৰ দুই ভাতৃ আছিল।
যুধিষ্ঠিৰা জ্যেষ্ঠ পুত্ৰ আৰু ঘৰৰ নেতা আছিল। মহাভাৰত হৈছে এক প্ৰাচীন হিন্দু মহাকাব্য যাক খ্ৰীষ্টপূৰ্ব চতুৰ্থ শতিকাত ৰচনা কৰা হৈছিল বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। পাঠটো ২৪,০০০ শ্লোকৰে গঠিত আৰু ইয়াক পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ দীঘল মহাকাব্য কবিতা বুলি গণ্য কৰা হয়।
কাহিনীটো কৌৰৱ আৰু পাণ্ডৱসকলক অনুসৰণ কৰে, যি হৈছে ৰাজ্যৰ নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে গৃহযুদ্ধ কৰা সম্পৰ্কীয় ভাই-ভনীৰ দুটা গোট।
কাহিনীটো কাৰ্য, দুঃসাহসিক অভিযান আৰু ৰক্তপাতৰে পৰিপূৰ্ণ, আৰু ই আটাইতকৈ জনপ্ৰিয় হিন্দু গ্ৰন্থসমূহৰ এটা।
মহাভাৰতৰ পৰিচয় আৰু ইয়াৰ কেন্দ্ৰীয় কাহিনী
মহাভাৰত হৈছে বিশ্বৰ অন্যতম বিখ্যাত আৰু প্ৰসিদ্ধ কাহিনী, যাৰ এক বিশাল অনুসৰণ আছে। প্ৰায় আঢ়ৈ হাজাৰ বছৰ আগতে লিখা মহাভাৰতত ভাৰতৰ অন্যতম বিখ্যাত ৰাজবংশ কুৰু ৰাজবংশৰ বৰ্ণনা আছে।
কুৰু ৰাজবংশ হৈছে মহাভাৰতত লিপিবদ্ধ কৰা আটাইতকৈ আকৰ্ষণীয় আৰু জটিল ৰাজবংশসমূহৰ ভিতৰত এটা। ৰাজবংশটো কেইবাটাও যুদ্ধ, ষড়যন্ত্ৰ আৰু হত্যাৰ দ্বাৰা পৃথক।
মহাভাৰত হৈছে ৰাজবংশৰ দুটা শাখাৰ মাজত গৃহযুদ্ধৰ বিষয়ে এটা হিন্দু মহাকাব্য। কাহিনীটোৱে হিংসা, প্ৰেম আৰু প্ৰতিশোধৰ দৰে বিভিন্ন পৰিস্থিতিৰ মাজেৰে চৰিত্ৰৰ এটা গোটক অনুসৰণ কৰে
মহাভাৰত হৈছে পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ দীঘল আৰু জটিল কাহিনীবোৰৰ এটা। এইটো যুদ্ধ, ৰাজনীতি আৰু প্ৰেমৰ কাহিনী যি বহুতো লেখক আৰু শিল্পীক প্ৰভাৱিত কৰিছে।
কাহিনীটো কুৰু ৰাজবংশৰ চাৰিওফালে ঘূৰি আছে, এক ভয়ংকৰ ৰোগৰ দ্বাৰা পীড়িত এক ৰাজপৰিয়াল। অৱশেষত এই ৰোগে তেওঁলোক সকলোকে হত্যা কৰে আৰু শেষ ৰজাৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰৰ ওচৰত ৰাজ্যএৰি যায়।
যুদ্ধ, ৰাজনীতি আৰু প্ৰেমৰ এই কাহিনীৰ পৰা অসংখ্য লেখক আৰু শিল্পীয়ে অনুপ্ৰেৰণা লাভ কৰিছে। কুৰু ৰাজবংশ, এক ভয়ংকৰ ৰোগত ভুগি থকা ৰাজপৰিয়াল, কাহিনীটোৰ বিষয়।
যেতিয়া এই ৰোগে অৱশেষত তেওঁলোক সকলোকে দাবী কৰে তেতিয়া ৰাজ্যখন অন্তিম ৰাজতন্ত্ৰৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰৰ ওপৰত এৰি দিয়া হয়।
পাণ্ডৱসকলৰ সৈতে কুৰু ৰাজবংশৰ সংঘাত হৈছে মহাভাৰত নামেৰে জনাজাত দীঘলীয়া আৰু জটিল মহাকাব্যৰ বিষয়। বৰ্ণনাটো বহু প্ৰজন্মজুৰি বিস্তৃত আৰু প্ৰায় দহ হাজাৰ কবিতা দীঘল।
ই ইয়াৰ নাটকীয় দৃশ্য, আকৰ্ষণীয় পৌৰাণিক কাহিনী আৰু উদ্দীপনামূলক কবিতাৰ বাবে যথেষ্ট স্বীকৃত।
চৰিত্ৰবোৰ আৰু সেইবোৰৰ অনুপ্ৰেৰণাবোৰৰ বিশ্লেষণ
মহাভাৰত নামেৰে জনাজাত বিশাল আৰু জটিল মহাকাব্যটো কুৰু ৰাজবংশ আৰু পাণ্ডৱসকলৰ মাজৰ সংগ্ৰামৰ বিষয়ে। কাহিনীটোৱে কেইবাটাও প্ৰজন্মক সামৰি লৈছে আৰু ইয়াত প্ৰায় ১০,০০০ কবিতা আছে।
ই ইয়াৰ আকৰ্ষণীয় কবিতা, আকৰ্ষণীয় পৌৰাণিক কাহিনী আৰু নাটকীয় কাৰ্যৰ বাবে সুপৰিচিত।
শ্বেইকছপীয়েৰৰ ট্ৰেজেডীবোৰ সাধাৰণতে তেওঁলোকৰ আভ্যন্তৰীণ সংগ্ৰামৰ সৈতে যুঁজি থকা পৰিয়ালবোৰৰ ওপৰত কেন্দ্ৰিত হয়।
চৰিত্ৰবোৰে সঘনাই ভুল বিশ্বাসত নিৰাশ বা প্ৰতিশোধমূলক পদক্ষেপ লয় যে এনে কৰিলে সকলো ঠিক হৈ যাব। অৱশ্যে, এই কাৰ্য্যবোৰে সঘনাই বিষয়টো অধিক বেয়া কৰি তোলে। অথেলোৰ পৰা ইয়াগো হৈছে এনে এটা চৰিত্ৰৰ এক উৎকৃষ্ট উদাহৰণ যিয়ে আনক ব্যৱহাৰ কৰি নিজকে আঘাত কৰে।
এই প্ৰবন্ধটোৱে ৰিচাৰ্ড তৃতীয়ৰ চৰিত্ৰসমূহ আৰু তেওঁলোকৰ অনুপ্ৰেৰণাসমূহ পৰীক্ষা কৰিব। বহুতো চৰিত্ৰই অধিকাৰৰ অনুভূতি আৰু ক্ষমতাৰ আকাংক্ষা প্ৰদৰ্শন কৰে যেতিয়া তেওঁলোকৰ কথা আৰু কামবোৰ নিবিড়ভাৱে পৰীক্ষা কৰা হয়।
কিছুমানে, যেনে ৰিচাৰ্ড তৃতীয় নিজে, কেৱল স্বাৰ্থ আৰু আকৰ্ষণৰ দ্বাৰা চালিত হোৱা দেখা যায়, আনহাতে এডমাণ্ডৰ দৰে আন কিছুমানৰ ওচৰত তেওঁলোকৰ কাৰ্য্যৰ যৌক্তিকতা থাকিব পাৰে।
এইটো মনত ৰখাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ যে যিহেতু শ্বেইকছপীয়েৰৰ নাটক খন এক ঐতিহাসিক বিৱৰণ নহয়, কি ঘটিছিল সেয়া নিশ্চিতভাৱে জনা টো অসম্ভৱ।
পাঠকসকলৰ সাধাৰণতে সাহিত্যৰ চৰিত্ৰবোৰৰ বিষয়ে শক্তিশালী অনুভূতি থাকে। এই ব্যক্তিসকলে, আদৰ কৰা হওঁক বা ঘৃণা কৰা হওঁক, আমি পৃথিৱীখনক কেনেদৰে উপলব্ধি কৰোঁ তাৰ ওপৰত গভীৰ প্ৰভাৱ পেলায়।
তেওঁলোকে সঘনাই এক নিৰ্দিষ্ট নৈতিক নীতিক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, আৰু তেওঁলোকৰ কাৰ্য্যই সঘনাই বহল সামাজিক প্ৰৱণতাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে।
ইয়াৰ মুখ্য বিষয়বস্তুবোৰ পৰীক্ষা কৰা
কেচাৰ ইন দা ৰাই এই নিয়মৰ ব্যতিক্ৰম নহয় যে প্লটটো যিকোনো কাহিনীৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ দিশবোৰৰ এটা। যদিও হোল্ডেন কাউলফিল্ড এজন প্ৰত্যাহ্বানমূলক নায়ক, উপন্যাসখনৰ আকৰ্ষণ তেওঁৰ অটল দৃষ্টিভংগী আৰু কামুৰি থকা বুদ্ধিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে।
যদিও হোল্ডেন এজন বহিৰাগত আৰু বৈৰাগী, তেওঁ সম্পদশালী, দৃঢ় আৰু বোধগম্য। কিতাপখনৰ কেন্দ্ৰীয় বিষয়বস্তু হৈছে হোল্ডেনৰ পৰিচয় অনুসন্ধান, আৰু তেওঁ মানুহৰ অৱস্থাসম্পৰ্কে কিছুমান কালজয়ী সত্য আৱিষ্কাৰ কৰে।
যৌৱনৰ ওপৰত লেখকৰ দৃষ্টিভংগী আৰু নিৰ্দোষতাৰ তাৎপৰ্যৰ বিষয়ে গুৰুত্বপূৰ্ণ অন্তৰ্দৃষ্টি প্ৰদান কৰিবলৈ জে.ডি. চেলিংগাৰৰ “দ্য কেচাৰ ইন দা ৰাই” উপন্যাসৰ প্লট আৰু মূল বিষয়বস্তু পৰীক্ষা কৰিব পাৰি।
হোল্ডেন কাউলফিল্ড নামৰ এজন অবাধ্য আৰু উদাসীন শিশুৰ চিত্ৰটো চেলিঞ্জাৰে পাঠকক কৈশোৰৰ অসংখ্য দিশৰ ওপৰত এক অনন্য দৃষ্টিভংগী প্ৰদান কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰে।
বহুতো কিশোৰে হোল্ডেনৰ সমাজৰ প্ৰতি অৱজ্ঞা আৰু বিচ্ছিন্নতাৰ বিষয়ে ভাগ বতৰা কৰে, কিন্তু চেলিংগাৰে স্পষ্ট কৰে যে হোল্ডেনৰ সমস্যাবোৰ তেওঁৰ বয়সৰ গোটৰ বাবে অতুলনীয় নহয়।
চেলিংগাৰে কৰ্তৃত্বৰ ব্যক্তিত্বৰ প্ৰতি হোল্ডেনৰ ঘৃণা আৰু অৰ্থপূৰ্ণ সংযোগ গঢ়ি তুলিবলৈ অক্ষম হোৱা পৰীক্ষা কৰি নিৰ্দোষতাৰ ধাৰণাটো অন্বেষণ কৰে, যিবোৰ সাধাৰণ অভিজ্ঞতা।
এই প্ৰবন্ধটোৰ লক্ষ্য হৈছে উপন্যাসখনৰ মুখ্য বিষয় বস্তু আৰু প্লটৰ সমালোচনামূলক বিশ্লেষণ প্ৰদান কৰা।
উপন্যাসখন ভালদৰে লিখা হৈছে, তথাপিও বহুতো গুৰুত্বপূৰ্ণ শাখা আছে য’ত ই অধিক ভাল হ’ব পাৰে। প্ৰথমতে, প্লটটোত গভীৰতাৰ অভাৱ আছে আৰু চৰিত্ৰবোৰ সমতল। উপন্যাসখনৰ সৰ্বাধিক বিষয়বস্তুও সমতল হৈ পৰে।
বৰ্ণনাটোৰ মূল ধাৰণাবোৰ এই পাঠত প্ৰৱৰ্তন কৰা হৈছে। এই বাক্যটোৱে পাঠকৰ বাবে মূল ধাৰণা আৰু প্লটটো স্পষ্ট কৰাত সহায় কৰে। আমি প্ৰথমে প্লটটোৰ বিষয়ে কথা পাতিম। তাৰ পিছত, আমি মুখ্য ধাৰণাবোৰৰ বিষয়ে কথা পাতিম।
বহু বছৰৰ কষ্টকৰ অনুসন্ধান অনুসৰি পৰিচয়ৰ অন্বেষণ কামটোৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয় হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰিছে। মুখ্য চৰিত্ৰ আনজৌৱে গোটেই কিতাপখন তেওঁৰ পৰিচয় আৰু তেওঁৰ উৎপত্তি চিনাক্ত কৰাৰ চেষ্টাত ব্যয় কৰে।
শেষত, তেওঁ উপলব্ধি কৰে যে তেওঁ একেবাৰে জাপানী নহয় বৰঞ্চ তেওঁৰ লালন-পালন আৰু সংস্কৃতিৰ ওপৰত প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰাৰ পিছত আন সংস্কৃতিৰ মিশ্ৰণ। কামটোৱে পৰিচয়ৰ এই আকাংক্ষাৰ সাৰ্বজনীন বিষয়টোত গভীৰভাৱে সোমাই পৰে।
মহাভাৰতৰ স্থায়ী প্ৰভাৱৰ বিষয়ে আলোচনা
মহাভাৰত হৈছে মানৱ ইতিহাসৰ আটাইতকৈ পুৰণি আৰু সৰ্বাধিক পৰিচিত মহাকাব্যকবিতা। কুৰু ৰাজবংশ হৈছে এই মহাকাব্যকবিতাৰ বিষয়বস্তু, যিটো খ্ৰীষ্টপূৰ্ব 600 ৰ পৰা 400 খ্ৰীষ্টাব্দৰ ভিতৰত লিখা হৈছিল বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।
কুৰু ৰাজবংশ হৈছে এটা ৰাজপৰিয়াল যি পাণ্ডৱসকলৰ সৈতে দীঘলীয়া আৰু হিংসাত্মক সংগ্ৰামত লিপ্ত হয়। এই কাহিনীটোত একচন, এডভেঞ্চাৰ আৰু ড্ৰামা যথেষ্ট পৰিমাণে আছে, যি টোৱে ভাৰত আৰু পাশ্চাত্য দুয়োটা সভ্যতাৰ ওপৰত স্থায়ী প্ৰভাৱ পেলাইছে।
ভাৰতীয় সাংস্কৃতিক উত্তৰাধিকাৰীৰ এটা বিশিষ্ট পাঠ হৈছে মহাভাৰত। 100,000 তকৈও অধিক শ্লোকৰ সৈতে, ই পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ দীঘল মহাকাব্যকবিতাবোৰৰ ভিতৰত এটা।
মহাভাৰতে দীৰ্ঘদিন ধৰি ভাৰতীয় সংস্কৃতিক প্ৰভাৱিত কৰি আহিছে আৰু দেশৰ সভ্যতাৰ বিকাশত সহায় কৰিছে। কুৰু ৰাজবংশ হৈছে সেই যুগ য’ত মহাভাৰত অনুষ্ঠিত হয়।
মহাভাৰত হৈছে এক কল্পিত মহাকাব্য যাক লিখিবলৈ কেইবা শতিকা লাগিছিল বুলি ধাৰণা কৰা হয়। ই বিশ্বৰ আটাইতকৈ দীঘল আৰু জটিল কবিতাবোৰৰ ভিতৰত এটা, আৰু ই ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ ওপৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰভাৱ পেলাইছে।
এই প্ৰবন্ধটোৰ গুৰুত্ব ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ ওপৰত মহাভাৰতৰ স্থায়ী প্ৰভাৱৰ ওপৰত।
পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ দীঘল আৰু আটাইতকৈ জটিল গ্ৰন্থসমূহৰ ভিতৰত এটা হৈছে মহাভাৰত। অভিযোগ অনুসৰি ৰেকৰ্ড কৰিবলৈ এহেজাৰ বছৰতকৈও অধিক সময় লাগিছিল আৰু ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ ওপৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰভাৱ পেলাইছিল।
মহাভাৰত হৈছে পাণ্ডৱ আৰু কৌৰৱ পৰিয়ালৰ মাজত সংঘৰ্ষৰ কাহিনী। পাঁচজন ভাতৃয়ে পাণ্ডৱসকলৰ পৰিয়াল গঠন কৰে, যিসকলে তেওঁলোকৰ সাহসিকতাৰ বাবে জনাজাত।
মহাভাৰত নামেৰে জনাজাত হিন্দু মহাকাব্যখন খ্ৰীষ্টপূৰ্ব চতুৰ্থ শতিকাত কেতিয়াবা লিখা হৈছিল বুলি ধাৰণা কৰা হয়।
ইয়াত মুঠ 100,000 শ্লোক অন্তৰ্ভুক্ত থাকিব বুলি ধাৰণা কৰা হয়। এইখন হিন্দু ধৰ্মৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ কিতাপ আৰু ভাৰতীয় সংস্কৃতিলৈ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অৱদান আগবঢ়াইছে। জনশ্ৰুতি অনুসৰি, মহাভাৰতে কৌৰৱ আৰু পাণ্ডৱসকলৰ মাজত গৃহযুদ্ধৰ কাহিনী কয়।
উপসংহাৰ
মহাভাৰত হৈছে এক দীঘলীয়া আৰু জটিল মহাকাব্য য’ত দুটা ৰাজপৰিয়ালৰ শাখাৰ মাজত গৃহযুদ্ধ দেখুওৱা হৈছে। পাণ্ডৱ আৰু কুৰু ৰাজবংশৰ মাজৰ সংঘৰ্ষই বৰ্ণনাৰ চূড়ান্ত অৱস্থা হিচাপে কাম কৰে।
মহাভাৰত হৈছে এক ঐতিহাসিক সংস্কৃত কাম যাক অসংখ্য চিন্তাবিদ আৰু শিক্ষাবিদে অধ্যয়ন আৰু আলোচনা কৰিছে। মহাভাৰতৰ পৰা কৰিব পৰা কেইটামান অনুমান তলত দিয়া হৈছে।
বহুলোকে মহাভাৰতক ভাৰতীয় সাহিত্যৰ এক সুন্দৰ উদাহৰণ হিচাপে আঙুলিয়াই দিয়ে। এইটো এটা মহাকাব্য কবিতা যিটো ২০ বছৰতকৈও অধিক পুৰণি আৰু আজিও অধ্যয়ন আৰু মূল্যৱান।
প্লটটো পাণ্ডৱ আৰু কৌৰৱসকলৰ মাজৰ যুদ্ধ আৰু পৰৱৰ্তী উন্নয়নৰ ওপৰত কেন্দ্ৰীভুক্ত যি তেওঁলোকৰ অন্তিম সংঘৰ্ষ স্থাপন কৰিছিল। মহাভাৰতে সাহিত্যক প্ৰত্যাহ্বান জনাইছে যিয়ে কেইবাটাও পাণ্ডিত্যপূৰ্ণ ব্যাখ্যা লাভ কৰিছে।
এই প্ৰবন্ধটোৰ লক্ষ্য হৈছে মহাভাৰত পৰীক্ষা কৰা। হিন্দু সাহিত্যৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ ৰচনা, মহাকাব্যখন কেইবা দশকধৰি বিদ্বান বিবাদৰ বিষয় হৈ আহিছে।
কবিতাটোত ঐতিহাসিক ব্যক্তি আৰু অনুষ্ঠানবোৰৰ বিষয়ে কেইবাটাও ইঙ্গিত আছে, আৰু ইয়াৰ ওপৰত বহুতো শৈক্ষিক অধ্যয়ন কৰা হৈছে। সামগ্ৰিকভাৱে হিন্দু সভ্যতাক বুজিবলৈ মহাভাৰত বুজাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ।
প্ৰবন্ধটোৰ সমাপ্তি পৰ্যৱেক্ষণবোৰ আধুনিক ভাৰতৰ ওপৰত মহাভাৰতৰ প্ৰভাৱৰ ওপৰত যাব। মহাভাৰত হিন্দু সংস্কৃতিৰ এক মুখ্য উপাদান আৰু ভাৰতীয় সভ্যতাৰ ওপৰত গভীৰ প্ৰভাৱ পেলাইছে।
কাহিনীটোৱে ভাৰতীয় জনসাধাৰণৰ দুখ-কষ্টৰ বিষয়েও চিত্ৰিত কৰিছে, যাৰ ফলত ই আধুনিক ভাৰতৰ বাবে অত্যন্ত প্ৰাসংগিক হৈ পৰিছে।
মহাভাৰত হৈছে এক অত্যাধুনিক আৰু বয়সহীন উৎকৃষ্ট কৃতি যিয়ে ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ ওপৰত ডাঙৰ প্ৰভাৱ পেলাইছে। ই ভাল আৰু বেয়াৰ মাজৰ সংগ্ৰামৰ ওপৰত এক সুকীয়া দৃষ্টিভংগী প্ৰদান কৰে আৰু প্ৰতীকবাদৰে পৰিপূৰ্ণ।