ওৰাং ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান ৰচনা
ওৰাং ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান হৈছে দৰং আৰু শোনিতপুৰ ৰ অসম জিলাৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ উত্তৰ পাৰত অৱস্থিত এখন ভাৰতীয় ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান।
ইয়াৰ ভূমিক্ষেত্ৰ 79.28 কিমি2 (30.61 বৰ্গ মাইল)। ১৯৮৫ চনত ইয়াক অভয়াৰণ্য আৰু ১৯৯৯ চনৰ ১৩ এপ্ৰিলত ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান হিচাপে মনোনীত কৰা হৈছিল।
ইয়াত বিভিন্ন ধৰণৰ বন্যপ্ৰাণী আছে, যাৰ ভিতৰত আছে মহান ভাৰতীয় গঁড়, পিগমি হগ, এছিয়ান হাতী, বনৰীয়া পানী ম’হ, আৰু বেংগল বাঘ। ই হৈছে ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উত্তৰ পাৰত থকা একমাত্ৰ গঁড়ৰ দুৰ্গ।
ইতিহাস
উদ্যানখনত মানুহৰ বাসস্থানৰ এক অস্থিৰ ইতিহাস আছে। ইয়াত ১৯০০ চনলৈকে স্থানীয় জনজাতিবাস কৰিছিল। মহামাৰীৰোগৰ বাবে জনজাতীয় লোকসকলে অঞ্চলটোৰ পৰা পলায়ন কৰিছিল।
অৱশ্যে, ব্ৰিটিছে 1919 চনত 31 মে, 1915 তাৰিখৰ জাননী নং 2276/আৰ-ৰ জৰিয়তে ইয়াক ওৰাং গেম ৰিজাৰ্ভ হিচাপে ঘোষণা কৰিছিল। প্ৰকল্প বাঘৰ প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণ কৰিবলৈ, গেম ৰিজাৰ্ভটো ৰাজ্যিক বন বিভাগৰ বন্যপ্ৰাণী শাখালৈ স্থানান্তৰ কৰা হৈছিল।
১৯৮৫ চনত অধিসূচনা নং ৰ দ্বাৰা ইয়াক বন্যপ্ৰাণী অভয়াৰণ্য হিচাপে মনোনীত কৰা হৈছিল। এফ.আৰ.এছ. 133/85/5 তাৰিখ 20 ছেপ্টেম্বৰ, 1985।
অৱশ্যে, উদ্যানখনৰ নাম ১৯৯২ চনত ৰাজীৱ গান্ধী বন্যপ্ৰাণী অভয়াৰণ্য ৰখা হৈছিল, কিন্তু পুনৰ নামকৰণৰ জনসাধাৰণৰ বিৰোধিতাৰ বাবে এই কাৰ্যটো ওলোটাই দিব লগা হৈছিল। অৱশেষত, ১৯৯৯ চনত অভয়াৰণ্যখনক অধিসূচনা নং ৰ জৰিয়তে ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান হিচাপে মনোনীত কৰা হয়। এফ.আৰ.ডব্লিউ./28/90/154 তাৰিখ 13 এপ্ৰিল 1999।
ভূগোল
78.81 বৰ্গ কিলোমিটাৰ (30.43 বৰ্গ মাইল) এলেকা আৱৰি থকা ওৰাং ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানখন, ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ উত্তৰ পাৰত অৱস্থিত, 26.483°এন 92.266°ই আৰু 26.666°এন 92.45°ই, দৰ্জিং আৰু সন সিতপুৰ জিলাত স্থানাংকৰ মাজত।
পাচনোই, বেলচিৰি আৰু ধনশিৰি নদী সকলোৱে উদ্যানখনৰ মাজেৰে গৈ ব্ৰহ্মপুত্ৰত যোগদান কৰে। বাৰিষা ঋতুত, উদ্যানখন এক প্ৰকৃত বানপানীৰ সমভূমিলৈ ৰূপান্তৰিত হয়, য’ত বহুতো সোঁত ইজনে সিজনক অতিক্ৰম কৰে। ২৬ টা মানৱ-নিৰ্মিত জলাশয়ৰ বাহিৰে, উদ্যানখনৰ বানপানীৰ সমভূমিত বাৰটা আৰ্দ্ৰভূমি আছে।
ফলস্বৰূপে, উদ্যানখন বহুতো নদীৰ পলসুৱা বানপানীৰ সমভূমিৰ দ্বাৰা গঠিত হয় আৰু ই ই ণ্ডো-বাৰ্মা জৈৱ বৈচিত্ৰ্যহটস্পটৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ উপাদান। পূৱ হিমালয় ৰশ্মি পৰ্ণপাতী বন-15.85 বৰ্গ কিলোমিটাৰ (6.12 বৰ্গ মাইল); পূব ঋতুগত জলাভূমি বনাঞ্চল- 3.28 বৰ্গ কিলোমিটাৰ (1.27 বৰ্গ মাইল), পূৱ ৱেট এলুভিয়েল ঘাঁহনি- 8.33 বৰ্গ কিলোমিটাৰ (3.22 বৰ্গ মাইল), চাভানা ঘাঁহনি- 18.17 বৰ্গ কিলোমিটাৰ (7.02 বৰ্গ মাইল), অৱনমিত ঘাঁহনি- 10.36 বৰ্গ কিলোমিটাৰ (4.00 বৰ্গ মাইল), জলাশয়- 6.13 বৰ্গ কিলোমিটাৰ (2.37 বৰ্গ মাইল), জলাশয়- 6.13 বৰ্গ কিলোমিটাৰ (1.27 বৰ্গ মাইল)। ইয়াত যথেষ্ট সমতল ভূখণ্ড আছে যি লাহেকৈ উত্তৰৰ পৰা দক্ষিণলৈ ঢলি যায়।
উদ্যানখনৰ উচ্চতা 45 মিটাৰ (148 ফুট) ৰ পৰা 70 মিটাৰ (230 ফুট)লৈকে হয়। ইয়াক দক্ষিণ আৰু পূবত নদী দ্বীপ আৰু স্পিল চেনেলৰ দ্বাৰা আৱদ্ধ কৰা হৈছে। অৱশ্যে, সমতল পলসুৱা ভূমিটো স্পষ্টভাৱে দুটা চাদত বিভক্ত: ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ পাৰত থকা তলৰ চাদ, আৰু উত্তৰৰ ওপৰৰ চাদ, উদ্যানখনৰ মাজেৰে চলি থকা এটা উচ্চ পাৰৰ দ্বাৰা পৃথক কৰা।
গোটেই উদ্যানখন বসতিপূৰ্ণ গাওঁবোৰে আগুৰি আছে, যাৰ ফলত ইয়াক জৈৱীয় চাপত পেলোৱা হৈছে। গাওঁবাসীয়ে ইয়াৰ পশ্চিম ফালে ফক্সহোল নিৰ্মাণ কৰিছিল।
জলবায়ু
উদ্যানখনৰ জলবায়ুতিনিটা ঋতুত বিভক্ত: গ্ৰীষ্ম, বাৰিষা আৰু শীতকাল। উদ্যানখন উপ-ক্ৰান্তীয় মৌচুমী বতৰৰ অধীনত, মুখ্যতঃ মে আৰু ছেপ্টেম্বৰৰ মাজত বৰষুণ হ্ৰাস হয়। বাৰ্ষিক বৰষুণৰ গড় হৈছে 3,000 মিলিমিটাৰ (120 ইঞ্চি)।
তাপমাত্ৰাৰ ৰেকৰ্ডে দেখুৱায় যে অক্টোবৰৰ পৰা মাৰ্চ মাহৰ শীতৰ মাহবোৰত, তাপমাত্ৰা ৰাতিপুৱা 5-15 °চে.(41-59 °এফ)ৰ পৰা আবেলি 20-25 °চে. (68-77 °এফ)লৈকে হয়; এপ্ৰিলত, তাপমাত্ৰা ৰাতিপুৱা 12-25 °চে. (54-77 °এফ)ৰ পৰা আবেলি 25-30 °চে. (77-86 °এফ)লৈকে হয়; আৰু মে আৰু জুনৰ গ্ৰীষ্মৰ মাহবোৰত, তাপমাত্ৰা 20 ৰ পৰা হয়
সংৰক্ষণ আৰু ভাবুকি
1991 চনৰ পৰা, তীব্ৰ নৃতাত্ত্বিক চাপ (চুবুৰীয়া দেশৰ পৰা অহা অনুপ্ৰৱেশকাৰীৰ দ্বাৰা অবৈধ দখল) আৰু বিদ্ৰোহৰ ফলত উদ্যানখন আৰু ইয়াৰ বন্য জন্তুবোৰৰ জীয়াই থকাৰ বাবে এক গুৰুতৰ ভাবুকি আহিছে।
চোৰাং চিকাৰ, টহল আৰু নিৰাপত্তাৰ বাবে পৰ্যাপ্ত জনশক্তি, বহল নদীৰ চেনেল, পৰ্যাপ্ত আন্তঃগাঁথনিৰ সুবিধা, আৰু সম্প্ৰদায়ৰ সজাগতা আৰু সংৰক্ষণত অংশগ্ৰহণৰ অভাৱক ভাবুকি হিচাপে চিনাক্ত কৰা হৈছিল।
বন্য জন্তুৰ চোৰাং চিকাৰ অত্যন্ত গুৰুতৰ হৈ পৰিছিল, বিশেষকৈ মহান ভাৰতীয় গঁড়ৰ বাবে, যাৰ জনসংখ্যা 1991 চনত 97 টা গঁড়ৰ পৰা 48 টা গঁড়লৈ হ্ৰাস পাইছিল।
যদিও চোৰাং চিকাৰ বিৰোধী পদক্ষেপে ২০০৬-০৭ চনত ইয়াৰ সংখ্যা ৬৮ লৈ বৃদ্ধি কৰিছিল, তথাপিও গঁড়ৰ চোৰাং চিকাৰ আৰু হত্যাৰ খবৰ পোৱা গৈছে।
চলিত চোৰাং চিকাৰৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিবলৈ দৰং, শোণিতপুৰ আৰু মৰিগাঁও জিলাৰ শীৰ্ষ বিষয়াসকলৰ লগতে অসম বন বিভাগৰ বিষয়াসকলৰ এক “সমন্বয় সমিতি” গঠন কৰা হৈছে।
ৱৰ্ল্ড এছ’চিয়েশ্যন অফ চিৰিয়াখানা আৰু একুৱাৰিয়ামে (ডব্লিউএজেডএ) ভাৰতীয় গঁড়ৰ সুৰক্ষা আৰু উদ্যানৰ বিকাশত সহায় ৰখাৰ বাবে নীতি আৰু কাৰ্যসূচী বিকশিত কৰাৰ বাবে সংৰক্ষণৰ বাবে ওৰাং ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান চিনাক্ত কৰিছিল।
চিৰিয়াখানা বাছেল (চুইজাৰলেণ্ড) আৰু আইআৰভি 2020-ৰ সহায়ত ডব্লিউডব্লিউএফ ইণ্ডিয়া, অসম চৰকাৰ আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ৰাইনো ফাউণ্ডেচন (আইআৰএফ)ৰ দ্বাৰা এই অভিযান হাতত লোৱা হৈছে।
“ৰাইনো ভিজন ইণ্ডিয়া (আৰভিআই) প্ৰকল্পৰ অধীনত, ডব্লিউডব্লিউএফ আৰু ভাৰত চৰকাৰে ২০২০ চনৰ ভিতৰত উদ্যানখনত গঁড়ৰ সংখ্যা ৩০০ লৈ বৃদ্ধি কৰাৰ লগতে বাঘৰ সংখ্যা বৃদ্ধি কৰিব বুলি আশা কৰিছে।
যিহেতু উদ্যানখনত ৰাজকীয় বেংগল বাঘো ভাবুকিৰ সন্মুখীন হৈছে, ডব্লিউএজেডএ (ৱৰ্ল্ড এছ’চিয়েচন অফ চিৰিয়াখানা আৰু একুৱাৰিয়াম) প্ৰতিষ্ঠান আৰু বুচ গাৰ্ডেনে এক সংৰক্ষণ কাৰ্যসূচী আৰম্ভ কৰিছে।
স্পিচিজ চাৰ্ভাইভেল প্লেন (এছ.এছ.পি.) হৈছে এক নিবিড়ভাৱে পৰিচালিত বাঘ কাৰ্যসূচী যাৰ লক্ষ্য হৈছে পৰিচালিত পশুৰ জনসংখ্যাৰ আনুবংশিক বৈচিত্ৰতা বৃদ্ধি কৰা।
ভাৰতীয় বেচৰকাৰী সংগঠন আৰানিয়াকৰ সহযোগত এই কাৰ্যসূচীৰ অধীনত “ভাৰতৰ অসমত ওৰাং ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানত বনৰীয়া বাঘৰ পাৰিপাৰ্শ্বিক নিৰীক্ষণ” প্ৰকল্পটো আৰম্ভ কৰা হৈছে।
স্থানীয় গৱেষকসকলে এই পুঁজিৰে উদ্যানখনত বাঘৰ ঘনত্ব নিৰীক্ষণ কৰিবলৈ কেমেৰা ট্ৰেপ আৰু ভূ-স্থানিক প্ৰযুক্তি ব্যৱহাৰ কৰি আছে। মানুহ আৰু বাঘৰ মাজত সংঘৰ্ষ নিয়ন্ত্ৰণ, হ্ৰাস আৰু প্ৰতিৰোধ কৰাত সহায় কৰাৰ বাবেও সম্প্ৰদায়ৰ অন্তৰ্ভুক্তিৰ পৰিকল্পনা কৰা হৈছে।