বহুতো দেশপ্ৰেমী পুৰুষৰ জন্ম অসমত হৈছিল যিয়ে দেশৰ সেৱাত আত্মবলিদান আৰু ত্যাগ কৰিছে। সেই লোকসকলৰ ব্যক্তিত্ব, তেওঁলোকৰ স্বদেশৰ প্ৰতি থকা আগ্ৰহৰ সৈতে, সমসাময়িক অসম স্থাপনৰ ফলস্বৰূপে। তৰুণৰাম ফুকন, এজন জাতীয়তাবাদী, তেওঁলোকৰ মাজৰ এজন।
তৰুণ ৰাম ফুকন অসমীয়া ৰচনা
দেশভক্ত’ শব্দটোৱে ফুকন্দেভৰ মাতৃভূমিৰ প্ৰতি থকা গভীৰ প্ৰেমক প্ৰতিফলিত কৰে। ১৮৭৭ চনত ভৰলুমুখৰ গুৱাহাটী জিলাত তৰুণৰামৰ জন্ম হৈছিল। বলৰাম ফুকন তেওঁৰ দেউতাক আছিল, আৰু ভাগীৰথী দেৱী তেওঁৰ মাতৃ আছিল।
আধুনিক অসমৰ উল্লেখযোগ্য ব্যক্তি আনন্দৰাম ঢেকিয়াল ফুকনৰ বংশধৰ তৰুণৰাম ফুকনে কুলৰ মূল্য বৃদ্ধি কৰিছে। ফুকনদেৱে কলেজিয়েট স্কুলৰ পৰা বৃত্তি লাভ কৰিছিল। ইয়াৰ পিছত, তেওঁ কলিকতাৰ প্ৰেচিডেন্সি কলেজত নাম ভৰ্তি কৰে আৰু দুবছৰ পিছত এফ, এ উত্তীৰ্ণ হয়।
অৱশ্যে, বি.এ. পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হ’বলৈ অক্ষম হৈছিল। তৰুণৰাম ফুকনদেৱৰ উকীল হাৱাৰ হেপাহ আচিল হেপাহ বাস্তৱত পৰিণত কৰিবলৈ সেই সময়ত বিলাত ভ্ৰমণ কৰাটো প্ৰয়োজনীয় আছিল। অৱশ্যে, বিলাতলৈ যাবলৈ তেওঁৰ ওচৰত পৰ্যাপ্ত ধন নাছিল।
অৱশেষত, ভেলানাথ চৌধুৰীৰ পৰা তেওঁ বিলাতভ্ৰমণৰ বাবে টকা ধাৰ ল’বলৈ প্ৰস্তুত হয়। বাৰ্ণচ চাহাবে টকাখিনি গ্ৰহণ কৰিছিল আৰু তেওঁক বিলাতলৈ উৰা মাৰিবলৈ ব্যৱস্থা কৰিছিল। তৰুণৰাম ফুকন বিশ বছৰ বয়সত বিলাতলৈ ৰাওনা হৈছিল।
বিলাতৰ পৰা তেওঁৰ উকীল হাৱাৰ মনোৰথা সম্পূৰ্ণ কৰাৰ পিছত কলিকতাত তৰুণৰাম ফুকনৰ কেৰিয়াৰ আৰম্ভ হৈছিল। তেওঁ কেইদিনমানৰ ভিতৰতে প্ৰথম হাৰৰ বেৰিষ্টাৰ হ’বলৈ সক্ষম হৈছিল। ডিব্ৰুগড়ত, তেওঁ পৰশুৰাম খাউণ্ডৰ জীয়ৰী বিদ্যুৎপ্ৰভাক বিয়া কৰায়।
আৰ্ল ল কলেজ খন ১৯২০ চনত গুৱাহাটীত প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছিল, আৰু ফুকেনদেৱক ইয়াৰ প্ৰবক্তা হিচাপে নিযুক্ত কৰা হৈছিল। এই কাৰ্য্যই ফুকেনদেৱৰ ত্যাগৰ উদাহৰণ দিয়ে। ইয়াক আন ধন উপাৰ্জনৰ বৃত্তিৰ সলনি শিকোৱাৰ দ্বাৰা বুজিব পাৰি।
মুক্তি আন্দোলনত ফুকনদেৱৰ অৱদান
তৰুণৰাম ফুকনে আৰ্লছ ল কলেজত বক্তৃতা দিয়া আৰম্ভ কৰে, যাৰ ফলত অসহযোগ আন্দোলন আৰম্ভ হয়। তেওঁ সদায় ৰাজনৈতিক বিকাশৰ বিষয়ে অৱগত আছিল, যাৰ বাবে তেওঁৰ আন্দোলন জড়িত হৈ পৰিছিল।
গোপীনাথ বৰদলৈদেৱে এদিন ফুকনদেৱৰ ঘৰলৈ গৈছিল। তেওঁ স্পষ্টভাৱে অনুৰোধ কৰিছিল যে – ফুকনসকলে আন্দোলনত যোগদান কৰক। বৰদলৈদেৱে তেওঁক জনাইছিল যে তেওঁৰ উপস্থিতি অবিহনে এটা আন্দোলন অব্যাহত থাকিব নোৱাৰে।
এইটোৱে ফুকনদেৱৰ হৃদয়ক জোকাৰি গ’ল, আৰু তেওঁ কাৰ্য্যটোত মনোনিবেশ কৰিবলৈ সকলো বোৰ বাদ দিছিল। ফুকনদেৱৰ অৱদানৰ বাবে অসম স্বাধীনতা আন্দোলনই নতুন জীৱন লৈছিল। নাগপুৰে ১৯২২ চনত সৰ্বভাৰতীয় কংগ্ৰেছ সমিতিৰ সন্মিলনৰ আয়োজন কৰিছিল।
সভাত তৰুণৰাম ফুকন উপস্থিত আছিল। তেওঁ তাত গান্ধীজীক লগ কৰিছিল আৰু কথোপকথনৰ শেষত গান্ধীজীক অসম ভ্ৰমণ কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰিছিল।
তাৰ পিছত তেওঁ সম্পূৰ্ণ আন্দোলনত যোগদান কৰে আৰু অধ্যাপকপদ ত্যাগ কৰে। গান্ধীজীয়ে আগষ্টত অসম ভ্ৰমণ কৰিছিল।
ফুকনদেৱৰ ঘৰত গান্ধীজী আলফা হৈ পৰে। ফলস্বৰূপে, ফুকনদেৱ মহান ত্যাগ মন্ত্ৰৰ দ্বাৰা আৰম্ভ হৈছিল। তেওঁ তেওঁৰ অটোমোবাইল আৰু আকৰ্ষণীয় বিদেশী কাপোৰত জুই লগাই দিয়ে।মহাত্মাগান্ধীজীয়ে ফুকনৰ কাৰ্যকৰীতাক প্ৰশংসা কৰিছিল।
গান্ধীজী অসমত উপস্থিত হোৱাৰ পিছত, তৰুণৰাম ফুকন অসমত অহিংস অভিযানৰ নেতা হয়। তেওঁক ৰাজ্যিক আইনসভাৰ সভাপতি নিৰ্বাচিত কৰা হৈছিল। তেওঁৰ নেতৃত্বত আন্দোলনৰ জুই সমগ্ৰ অসমতে বিয়পি পৰিছিল।
ইংৰাজসকলে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে ৰাজদ্ৰোহ উস্কে দিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। চৰকাৰে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে মোকৰ্দমা চলাইছিল, কিন্তু আদালতে তেওঁক দোষী নহয় বুলি বিচাৰি পাইছিল। তাৰ পিছত, প্ৰচাৰটো পুনৰ আৰম্ভ কৰা হয়।
ইংৰাজ চৰকাৰে তেখেতৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দি আছিল। ইয়াৰ ফলস্বৰূপে, এই মহামাৰীৰ বিৰোধিতা যুক্তিসঙ্গত। হাঁওফাঁওবোৰ কৰ্মক্ষেত্ৰত দাঁতৰ ৰোগত ভুগি আছিল। ফলস্বৰূপে, ‘তেখেতক এমাহ’ক নিযুক্তিৰ পৰা ৰেহাই দিয়া হৈছে।
এমাহ পূৰ্বৱৰ্তী সৈতে একেলগে একেসময়তে, কামলৈ উভতি অহাটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। টিকটটো তেওঁৰ দিনৰ মাহৰ পিছত মুকলি কৰা হৈছিল। কেইদিনমানৰ পিছত, কংগ্ৰেছত কাজিয়া হৈছিল। সমাজবাদী দল পৰাজিত হৈছিল কিন্তু হতাশ হোৱা নাছিল।
ফুকনদেৱৰ সাহিত্য অনুশীলন
তৰুণৰাম ফুকন এজন প্ৰখ্যাত লিটাৰেটৰ আছিল। ইংৰাজী। শিক্ষা স্বত্বেও তেওঁ অসম ভাষাত সাবলীল আছিল। ‘স্তুতি মালা’, কবিতা সংকলন, আৰু বিবাহিত জীৱনসম্পৰ্কীয় এখন কিতাপ ‘যৌনতত্ত্ব’ তেওঁৰ দুখন কিতাপ।
ইয়াৰ বাহিৰেও, তেওঁ চিকাৰ সম্পৰ্কীয় টুকুৰা আৰু ৰাজনৈতিক প্ৰবন্ধ ৰচনা কৰিছিল। তেওঁ অসমসাহিত্য সংকলনত অৱদান আগবঢ়াইছে। তেওঁৰ এটা প্ৰস্তুত ভাষণ আছে। অসমত কৰা গান্ধীজীৰ আলোচনাৰ অনুবাদে চাকালেক নিৰ্বাক কৰি তুলিছে।
তেওঁ ইংৰাজী আৰু অসমীৰ উপৰিও বাংলা, হিন্দী, উৰ্দু আৰু সংস্কৃত ভাষাত ভাষণ দিছিল। তৰুণৰাম ফুকন দুঃসাহসিক অভিযানৰ দ্বাৰা আকৰ্ষিত হৈছিল। তেওঁ এজন প্ৰখ্যাত চিকাৰী আছিল। তেওঁ বিচ্ছিন্ন স্থানলৈ ভ্ৰমণ আৰু বাঘ চিকাৰ কৰিবলৈ ভাল পায়।
তৰুণৰাম ফুকনৰ পৰিয়াল আৰু ব্যক্তিত্ব
তৰুণৰাম ফুকন বেছ তেওঁৰ ব্যক্তিগত জীৱনত। তেওঁ এজন আবেগ থকা মানুহ আছিল। তেওঁৰ ওচৰত গাড়ী, চাইকেল, সুন্দৰ কাপোৰ আদি আছিল। অৱশ্যে ফুকনদেৱৰ সাংসাৰিক জীৱন অসন্তুষ্ট আছিল। মহিলা গৰাকী আৰু জীয়েকক খহনীয়াৰ ফলত হোৱা আগতীয়া মৃত্যুৰ পৰা ৰক্ষা কৰা হৈছিল।
এই ভয়ংকৰ দুৰ্ঘটনাটোৰ পিছত তেওঁ তেওঁৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৰ দ্বাৰা জোকাৰি যোৱা নাছিল। তেওঁৰ কৌতুকবোৰে কান্দি থকা লোকসকলকো হহাঁহিছিল। দুখীয়া সকলৰ প্ৰতি তেওঁৰ যথেষ্ট সহানুভূতি আছিল।
তেওঁৰ শাৰীৰিক গঠন শক্তিশালী আছিল। অসমৰ প্ৰখ্যাত নেতা আছিল ফুকন। তেওঁ তেওঁৰ বাকপটুতা আৰু মানসিক উপস্থিতিত প্ৰায় ব্যতিক্ৰমী আছিল।
তেওঁৰ বিশ্বাস আছিল আত্মনিৰ্ভৰশীলতা। তেওঁ সাহসিকতাৰ প্ৰতীক, স্বতন্ত্ৰ চিন্তাধাৰাৰ অধিবক্তা, এজন উল্লেখনীয় বক্তা আৰু এজন নিষ্ঠাৱান ব্যক্তি আছিল। ১৯৩৬ চনৰ ২৪ জুলাইত এই মেধাৱী ব্যক্তিজন ৰশ্মিগৃহত অপ্ৰত্যাশিতভাৱে মৃত্যুবৰণ কৰে।