উমানন্দ মন্দিৰ বিষয়ে ৰচনা
উমানন্দ দেৱলোই হৈছে ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ মাজভাগত উমানন্দা দ্বীপত (ময়ূৰ দ্বীপ) অৱস্থিত গুৱাহাটীৰ এটা শিৱ মন্দিৰ, কামৰূপ বা কছাৰী ঘাটৰ উপায়ুক্তৰ কাৰ্যালয়ৰ পৰা পোনপটীয়াকৈ পাৰ হৈ। ই পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ সৰু বসতিপূৰ্ণ নদীদ্বীপ।
ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰত উপলব্ধ দেশৰ নাৱেৰে দৰ্শনাৰ্থীসকলক দ্বীপলৈ লৈ যোৱা হয়। ভাস্মাকালা হৈছে মন্দিৰটো নিৰ্মাণ কৰা পৰ্বতৰ নাম। ইয়াক ১৬৯৪ চিইত ৰজা গদাধৰ সিঙে নিৰ্মাণ কৰিছিল কিন্তু ১৮৬৭ চনত ভূমিকম্পৰ ফলত ধ্বংস হৈছিল।
কিংবদন্তী
ভৈানন্দৰ ৰূপত শিৱ ইয়াত বাস কৰিছিল বুলি কোৱা হয়। কালিকা পুৰাণৰ মতে, সৃষ্টিৰ আৰম্ভণিতে, শিৱাই এই স্থানত ছাই (ভাস্মা) ছটিয়াইছিল আৰু পাৰ্বতীক (তেওঁৰ সহধৰ্মিনী) শিকাইছিল। কোৱা হয় যে যেতিয়া শিৱই এই পাহাৰৰ ওপৰত ধ্যান কৰি আছিল, কামদেৱে তেওঁৰ যোগব্যায়ামত বাধা দিছিল আৰু এনেদৰে শিৱৰ ক্ৰোধৰ জুইত জ্বলি গৈছিল, যাৰ ফলত পাহাৰৰ নাম ভাস্মাকলাৰ জন্ম হৈছিল।
ভাস্মাকুটা এই পৰ্বতৰ আন এটা নাম। কালিকা পুৰাণঅনুসৰি, উৰ্বচিকুণ্ডা ইয়াত অৱস্থিত, আৰু উৰ্বসী দেৱী ইয়াত বাস কৰে, কামাখ্যা উপভোগৰ বাবে অমৃত (অমৃত) আনিছে, সেয়েহে উৰ্বসী দ্বীপ নাম।
দেৱতাৰ সভাপতিত্ব কৰা
উমানন্দ মন্দিৰৰ অধ্যক্ষ দেৱতা। ‘উমানন্দ’ নামটো দুটা হিন্দী শব্দৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে: ‘উমা’, ভগৱান শিৱৰ পত্নীৰ আন এটা নাম, আৰু ‘আনন্দ’, যাৰ অৰ্থ হৈছে সুখ। দৰাচলতে, ময়ূৰ দ্বীপ হৈছে পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ সৰু বসতিপূৰ্ণ দ্বীপবোৰৰ ভিতৰত এটা, লগতে আটাইতকৈ ধুনীয়া দ্বীপবোৰৰ ভিতৰত এটা।
মন্দিৰৰ চাৰিওফালৰ পৰিৱেশ, লগতে দ্বীপটোৰ ঐশ্বৰিক কিন্তু অস্পষ্ট সৌন্দৰ্যই ইয়াক প্ৰকৃতি প্ৰেমীসকলৰ বাবে এক আশ্ৰয়স্থল কৰি তুলিছে।
এইটো বিশ্বাস কৰা হয় যে সোমবাৰে পৰা অমাৱস্যাত ইয়াত পূজা কৰিলে আটাইতকৈ ডাঙৰ আনন্দ হয়। প্ৰতি বছৰে ইয়াত অনুষ্ঠিত হোৱা আটাইতকৈ ৰঙীন উৎসৱটো হ’ল শিৱ চতুৰ্দাসী। আজিৰ দিনটোত, বহুতো ভক্তদেৱতাক উপাসনা কৰিবলৈ মন্দিৰলৈ ভিৰ কৰে।
ইতিহাস
সেই স্থানত, গুপ্তাৰ পিছৰ সময়ৰ এটা শিলৰ মন্দিৰৰ প্ৰমাণ আছে। এই স্থানত মধ্যযুগৰ প্ৰাৰম্ভিক কালৰ শিলৰ ভাস্কৰ্য আৰু কাৰুকাৰ্য আছে। ইয়াত এতিয়াও এটা আচতুৰ্ভুজা শিলৰ মহিলাচিত্ৰ আছে, লগতে শিল-কটা গণেশৰ চিত্ৰ আৰু এটা গুহা আছে।
উমানন্দাৰ ইটা মন্দিৰটো ১৬৯৪ চনৰ খ্ৰীষ্টপূৰ্বত বৰ ফুকন গড়গন্যা হাণ্ডিকে ৰজা গদাধৰ সিঙৰ (১৬৮১-১৬৯৬) নিৰ্দেশত নিৰ্মাণ কৰিছিল, যি আছিল দেউম ৰাজবংশৰ জ্যেষ্ঠ আৰু শক্তিশালী শাসকসকলৰ মাজৰ এজন।
মোগল সেনাই মন্দিৰটো কলুষিত কৰিছিল। অৱশ্যে, ১৮৯৭ চনত হোৱা এক বিধ্বংসী ভূমিকম্পৰ ফলত মূল মন্দিৰটো গুৰুতৰভাৱে ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছিল। পিছত, ইয়াক এজন ধনী স্থানীয় ব্যৱসায়ীয়ে পুনৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল যিয়ে শিৱ মন্দিৰৰ ভিতৰভাগত বৈষ্ণৱী শ্ল’গান দিয়াৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল।
আকাৰ
মন্দিৰটোৱে কিছুমান শিল-কটা চিত্ৰ উত্তৰাধিকাৰী হিচাপে পাইছে যিয়ে অসমশিল্পীসকলৰ নিপুণতাৰ বিষয়ে আৱেগিকভাৱে কয়। ইয়াত থকা ভাস্কৰ্যসমূহে দেখুৱাইছে যে তাত থকা উপাসকসকলে সকলো প্ৰধান হিন্দু দেৱতাক অনুসৰণ কৰিছিল।
সূৰ্য, গণেশ, শিৱ আৰু দেৱী (প্ৰতীক হিচাপে বিচ্ছুৰ সৈতে) ইয়াত পোৱা যায়, লগতে বিস্নু আৰু তেওঁৰ দহটা অৱতাৰ (অৱতাৰ)। থিয় খোজৰ উৰণে মূল মন্দিৰলৈ লৈ যায়। দক্ষ অসমকৰ্মীসকলে এটা সুন্দৰ উমানন্দ মন্দিৰ সৃষ্টি কৰিছিল।
ভগৱান শিৱৰ বাহিৰে, মন্দিৰবোৰত আন দহজন হিন্দু দেৱতাৰ মূৰ্তি আছে। উপাসনাস্থলী হোৱাৰ উপৰিও, উমানন্দা মন্দিৰটো ও নিয়মৰ পৰা এক মনোৰম বিচ্যুতি। এই ঠাইখনত এক শান্ত পৰিৱেশ আছে যিয়ে আপোনাক কিছু সময়ৰ বাবে বহি বহা আৰু বলপূৰ্বক ধৰ্মৰ কোলাহলৰ পৰা মুক্ত হৈ ঠাইখনৰ সৌন্দৰ্য শুহি ল’ব বিচাৰে।
প্ৰৱেশাধিকাৰ
ফেৰী আৰু ষ্টীমাৰে গুৱাহাটী আৰু উত্তৰ গুৱাহাটীক ময়ূৰ দ্বীপৰ সৈতে সংযোগ কৰে। সুকলেশ্বৰ ঘাট বা ফেন্সি বজাৰ ঘাটৰ পৰা এখন ফেৰী ভাড়াত ল’ব পাৰি।
এইটো ব্যয়বহুল[স্পষ্টীকৰণৰ প্ৰয়োজন], কিন্তু ই আপোনাক কোনো হস্তক্ষেপ অবিহনে নদী আৰু ইয়াৰ চাৰিওফালৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে। এইটো দম্পতি আৰু পৰিয়ালৰ বাবে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ।
অৱশ্যে, উজানবজাৰ ফেৰী ঘাটৰ পৰা ময়ূৰ দ্বীপক গুৱাহাটীৰ সৈতে সংযোগ কৰা আভ্যন্তৰীণ জল পৰিবহনে, যাক কা হৰি ঘাট বুলিও জনা যায়, পৰিবহনৰ এক অধিক সুবিধাজনক আৰু ব্যয়সাধ্য পদ্ধতি প্ৰদান কৰিছে। মাচুল প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ বাবে 20 টকাৰ পৰা আৰম্ভ হয়। মন্দিৰত উপস্থিত হ’বলৈ, 150 তকৈ অধিক চিৰি বগাব লাগিব।