বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰভা আছিল সংগীত, নৃত্য, চিত্ৰাংকন, সাহিত্য আৰু ৰাজনৈতিক সক্ৰিয়তাৰ প্ৰতি তেওঁৰ অৱদানৰ বাবে জনাজাত এগৰাকী অসম সাংস্কৃতিক ব্যক্তিত্ব।
তেওঁ জনসাধাৰণৰ সাংস্কৃতিক আন্দোলনৰ অধিবক্তা হিচাপে শাস্ত্ৰীয় আৰু লোক সাংস্কৃতিক পৰম্পৰাৰ বিভিন্ন ধাৰাৰ পৰা যথেষ্ট পৰিমাণে আকৰ্ষণ কৰিছিল।
অসমবাসীয়ে তেওঁক মৰমেৰে কলাগুৰু বুলি কয়, যি হৈছে অসম সংস্কৃতিৰ এক ডয়েন (অৰ্থাৎ: “কলাৰ গৰাকী”)। মাৰ্ক্সবাদীসকলে তেওঁক সৈনিক চিলপি (সৈনিক”, চিলপি “শিল্পী”) বুলিও উল্লেখ কৰে 2 ভাৰতীয় বিপ্লৱী কমিউনিষ্ট পাৰ্টিৰ সশস্ত্ৰ সংগ্ৰামত (আৰচিপিআই) সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণৰ বাবে।
প্ৰাৰম্ভিক জীৱন
১৯০৯ চনৰ ৩১ জানুৱাৰীত ব্ৰিটিছ ভাৰতৰ বেংগল প্ৰেচিডেন্সিৰ ডাক্কাত বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰভাৰ জন্ম হয়।
তেওঁৰ মাতৃৰ নাম আছিল গেথি মেচ, আৰু তেওঁৰ দেউতাকৰ নাম আছিল ৰায়বাহাদুৰ গোপাল চন্দ্ৰ মুচহৰী, তেওঁ ব্ৰিটিছ শাসনকালত আৰক্ষী বিষয়া হিচাপে কাম কৰিছিল।
তেওঁ এটা বড়ো পৰিয়ালত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল, কিন্তু যিহেতু তেওঁ এটা ৰাভা পৰিয়ালৰ দ্বাৰা ডাঙৰ দীঘল হৈছিল, তেওঁ ‘ৰাভা’ উপাধি গ্ৰহণ কৰিছিল।
কলিকতাত শিক্ষা অব্যাহত ৰখাৰ আগতে বিষ্ণু ৰভাই তেজপুৰ চৰকাৰী উচ্চ বিদ্যালয়ত পঢ়িছিল। ছেইণ্ট পলচ কেথেড্ৰেল মিছন কলেজত আই এছ চি পৰীক্ষা সমাপ্ত কৰাৰ পিছত, তেওঁ বিএছচি ডিগ্ৰী লাভ কৰিবলৈ কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ৰিপন কলেজত (বৰ্তমানসুৰেন্দ্ৰনাথ মহাবিদ্যালয়) নামভৰ্তি কৰে।
তেওঁ ভাৰতীয় স্বাধীনতাৰ সংগ্ৰামত প্ৰাৰম্ভিক অংশগ্ৰহণকাৰী আছিল। তেওঁ বাওঁপন্থী ধাৰণাসমূহৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈছিল আৰু ভাৰতীয় কমিউনিষ্ট পাৰ্টিৰ ওচৰলৈ গৈছিল।
অৱশ্যে, যেতিয়া জাৰ্মানীয়ে ডব্লিউডব্লিউআইআইৰ সময়ত ছোভিয়েট ইউনিয়নআক্ৰমণ কৰিছিল আৰু ভাৰতীয় কমিউনিষ্টসকলে ব্ৰিটিছ চৰকাৰৰ সৈতে সহযোগিতা কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল, দলটোৰ এটা অংশই এক পৃথক ৰণনীতিৰ পোষকতা কৰিছিল: একে সময়তে ব্ৰিটিছ সাম্ৰাজ্যবাদ আৰু ইউৰোপীয় ফেচিবাদ দুয়োটাৰ বিৰোধিতা কৰা।
ফলস্বৰূপে, কমিউনিষ্ট দলবিভাজন হয়, আৰু অৱশেষত তেওঁ ১৯৪৫ চনত ভাৰতীয় বিপ্লৱী কমিউনিষ্ট পাৰ্টিত যোগদান কৰে। (আৰচিপিআই)। ১৯৫১ চনত জ্যোতি প্ৰসাদ আগৰৱালাৰ মৃত্যু হোৱাৰ পিছত তেওঁ ইণ্ডিয়ান পিপলছ থিয়েটাৰ এছ’চিয়েচন (আইপিটিএ)ৰ অসম শাখাৰ সভাপতি হয়।
বানো কোবাঙে অসমৰ বিভিন্ন থলুৱা অসমী সম্প্ৰদায়ৰ জীৱনৰচনা কৰে। মিচিং কনেং, সোনপাহি, এক্সোমিয়া ক্ৰিষ্টিৰ হামুহ আভাখ, আৰু এটিট এক্সম তেওঁৰ অন্যান্য কামবোৰৰ ভিতৰত আছে।
সমাজৰ দুৰ্বল শ্ৰেণীৰ উন্নতি আৰু মুক্তিৰ প্ৰতি তেওঁৰ আগ্ৰহ তেওঁৰ কামত স্পষ্ট। ৰাভা এজন কিংবদন্তি স্বাধীনতা সংগ্ৰামী আছিল। অৱশ্যে তেওঁৰ স্বাধীনতাৰ সংজ্ঞাৰ অৰ্থ কেৱল ব্ৰিটিছ শাসনৰ পৰা মুক্তি নহয়।
অৱশ্যে ইয়াৰ অৰ্থ আছিল পুঁজিবাদ, মজুৰিদাসত্ব, দৰিদ্ৰতা আৰু সকলো সামাজিক ৰোগৰ পৰা মুক্তি। তেওঁ কয়, “মই প্ৰয়োজনীয়তাৰ পৰা স্বাধীনতাৰ ক্ষেত্ৰলৈ বিপ্লৱৰ বাবে যুঁজি আছোঁ।” তেওঁ তেওঁৰ গোটেই জীৱনস্বাধীনতাৰ কাৰণে উৎসৰ্গিত কৰিছিল।
সাংস্কৃতিক প্ৰভাৱ
কলা গুৰুৰ প্ৰভাৱ এই কথাত দেখা যায় যে বেছিভাগ অসমীয় সাংস্কৃতিক সংগীত প্ৰতিযোগিতাত বিষ্ণু ৰাভা সংগীত নামৰ এটা খণ্ড অন্তৰ্ভুক্ত থাকে, যিতেওঁৰ ৰচনা, গীত আৰু শ্লোকৰ প্ৰতি সমৰ্পিত।
বিষ্ণু প্ৰসাদ এজন প্ৰখ্যাত গায়ক আছিল। তেওঁ শ্ৰীমন্ত শংকৰ দেৱৰ বৰগীত শিকিছিল আৰু আধুনিক যুগৰ বাবে ধাৰাটোক নতুন অৰ্থ প্ৰদান কৰিছিল।
তেওঁ এশৰো অধিক গান লিখিছে। তেওঁৰ গীতসমূহক সামূহিকভাৱে বিষ্ণু ৰাভা সংগীত বুলি জনা যায়। এইটো এটা নতুন অসমী ধাৰা আছিল।
তেওঁৰ গীতবোৰত বিভিন্ন বিষয় সামৰি লোৱা হৈছে, যাৰ ভিতৰত আছে প্ৰকৃতি মাতৃৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধাঞ্জলি, ঔপনিৱেশিক শাসকসকলৰ কৃষক জনসাধাৰণৰ শোষণ, চাহ কাৰখানাত শ্ৰমিকবিদ্ৰোহ ইত্যাদি।
তেওঁৰ গানবোৰে তেওঁৰ বৈপ্লৱিক আদৰ্শৰ লগতে প্ৰকৃত স্বাধীনতাৰ বাবে দেশৰ সংগ্ৰামকো প্ৰতিফলিত কৰে। তেওঁৰ কিছুমান গান আজিও শিশুসকলৰ মাজত জনপ্ৰিয় আৰু নিকট ভৱিষ্যতৰ বাবে হ’ব।
আগশাৰীৰ সংখ্যাবোৰৰ ভিতৰত আছে জাৰোৰ ডিউলোৰ, বিলোট হালিজ, আৰু অন্যান্য। তেওঁ আনলোকৰ সংস্কৃতি, দৃষ্টিভংগী, ধৰ্ম আদিৰ লগতে এক বিশ্ব সম্প্ৰদায়ৰ বিষয়ে সজাগ হোৱাৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ বাবে ওকালতি কৰিছিল।
তেওঁৰ গানবোৰৰ ভিতৰত আছে পাৰা জোনোমৰ খুভো লোগোনৰ, লগন উকালি গোল, ৰোই ৰোই কেতেকী, তিলাই তিলাই, কুৰুৱা বোটাহ, আৰু বহুতো।
তেওঁ এজন চমৎকাৰ অভিনেতা আছিল। তেওঁ অসমৰ আটাইতকৈ পুৰণি সাংস্কৃতিক কাৰ্যকলাপ কেন্দ্ৰ হিচাপে বিবেচিত তেজপুৰৰ বান থিয়েটাৰত নাটক পৰিৱেশন কৰিছিল। তেওঁ ইউগক্ৰীম পটিয়াৰৰ বিখ্যাত বিপ্লৱ গীত “ইণ্টাৰনেচনেল” অসমলৈ অনুবাদ কৰিছিল। তেওঁৰ চিত্ৰসমূহ এতিয়াও তেওঁৰ তেজপুৰৰ ঘৰত প্ৰদৰ্শিত হৈ আছে।
bishnu prasad rabha assamese poem
ভাং ভাং
ভাং ভাং ভাং ভাং
ভাং ভাং ভাং ভাং
লোহাৰ শিকলি ভাং
ছিং ছিং ছিং ছিং
দাসৰ বান্ধোন ছিং।
খোল খোল খোল খোল
কাৰাৰ ফাটক খোল,
ভাং ভাং
দুৱাৰৰ দাং।
শুন সৌৱা শুন শুন
ঘোষিছে ৰণ বিষাণ,
মুক্ত আকাশে উৰে
দীপ্ত ৰঙা নিচান,
ৰক্তেৰে ৰঞ্জিত
সূৰুয উদীয়মান
শুন মুকুতিৰ সূৰুযৰ আহ্বান
হালোৱা হজুৱা হেৰ’ মজুৰ কিচান।
মুক্তিমান মুক্তিমান মুক্তিমান!
শোষকৰ দল আজি হ’ব অৱসান
পেষকৰ সঁচ কৰ সাং।
ধ্ৰুৱ
তেওঁ ৰজা আছিল
ৰাজ নথকা দেশ এখনৰ ৰজা
আৰু তেওঁৰ প্ৰজা
তেওঁৰেই বহু দীনতাৰ পোছাক
কি খাইছিল তেওঁ
কি পিন্ধিছিল তেওঁ
তেওঁৰ পত্নীয়ে নাজানিছিল কোনোদিনে
যিহেতু তেওঁৰ পত্নী ৰাণী নাছিল
তেওঁ সুখী আছিল নে
দুখী আছিল
শব্দই ক’ব নোৱাৰিছিল সেয়া
আছিল জানোঁ তেওঁৰ
শিলত কটা এটা প্ৰেম কাহানী
আছিল জানোঁ তেওঁৰ
নৈশব্দই চুব নোৱাৰা অসীমৰ স্বপ্ন
তেওঁ কোন
যি আহিলেই জিলিকি উঠে বহুজনৰ আশা
আৰু তেওঁৰ আখলত শেঁতা পৰি যায়
ক্ৰমশঃ কাৰোবাৰ হতাশা
বৰ আপোনভোলা মানুহ চাগে
নিজৰ কামিজৰ সিয়নিৰো খবৰ নাৰাখে
কি ভাল পায় তেওঁ
সংগ্ৰাম নে মানুহ
দৰিদ্ৰতা তেওঁৰ অপৰিচিত আলহী
সঠিক জানে তেওঁ
দুখীয়াৰ আত্মকথন
স্বাধীনতা তেওঁৰ প্ৰিয় ভাষা
আৰু দুখ তেওঁৰ আবেগ
তেওঁ কোন
যি আহিলেই জিলিকি উঠে
বহুজনৰ আশা
আৰু তেওঁৰ আখলত শেঁতা পৰি যায়
ক্ৰমশঃ কাৰোবাৰ হতাশা।