Lakshminath Bezbaruah Assamese essay
লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা (১৪ অক্টোবৰ ১৮৬৪) এজন আধুনিক অসমকবি, ঔপন্যাসিক আৰু নাট্যকাৰ আছিল।
তেওঁ জোনাকী যুগৰ এজন সাহিত্যিক শক্তিশালী ব্যক্তি আছিল, যিটোৱেই জ’নাকী যুগৰ ৰোমান্টিকতাৰ যুগ আছিল যেতিয়া তেওঁ তেওঁৰ প্ৰবন্ধ, নাটক, কল্পকাহিনী, কবিতা আৰু ব্যংগৰ জৰিয়তে তেতিয়াৰ স্থবিৰ হৈ থকা অসম সাহিত্যিক কাৰাভানক এক নতুন গতি প্ৰদান কৰিছিল।
তেওঁ বৰ্তমানৰ সামাজিক পৰিৱেশৰ প্ৰতি সঁহাৰি দিবলৈ তেওঁৰ ব্যংগাত্মক কামবোৰ ব্যৱহাৰ কৰিছিল ইতিবাচক পৰিৱৰ্তন আনিবলৈ আৰু বাহাল ৰাখিবলৈ। তেওঁৰ লিখনিসমূহে অসমবাসীৰ গভীৰ আকাংক্ষাক প্ৰতিফলিত কৰিছিল।
জন্ম তাৰিখ সম্পৰ্কে বিভ্ৰান্তি
বেজবৰুৱাৰ জন্ম তাৰিখৰ বিষয়ে কিছু অনিশ্চয়তা আছে, লগতে ইয়াৰ আঁৰৰ কাহিনীও আছে, যিটো বেজবাৰোৱাই নিজেই কৈছিল।
(মোৰ জীৱন সোঁৱৰণ), বেজবৰুৱায়াই তেওঁৰ জন্মৰ সঠিক তাৰিখ মনত ৰাখিব নোৱাৰাটো নিশ্চিত কৰে, যিটো তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃয়ে তেওঁক কৈছিল, তেওঁৰ আত্মজীৱনীৰ প্ৰথম অধ্যায়ৰ প্ৰথম অনুচ্ছেদৰ প্ৰথম শাৰীত।
পিছলৈ, যেতিয়া তেওঁ সৰু আছিল আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ অভিলেখৰ বাবে তেওঁৰ জন্মতাৰিখ ৰখাৰ প্ৰয়োজন আছিল, তেতিয়া তেওঁ এই উদ্দেশ্যৰ বাবে এটা তাৰিখ উদ্ভাৱন কৰিছিল, অৰ্থাৎ “১৮৬৮ খ্ৰীষ্টাব্দ, নৱেম্বৰ”, যদিও তেওঁৰ জন্ম ১৮৬৪ চনত হৈছিল।
ব্যক্তিগত জীৱন
বেজবৰুৱাৱে কবি ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ ভতিজী প্ৰজ্ঞাসুন্দৰী দেৱীক বিয়া কৰাইছিল। ১৯২১ চনত তেওঁ গুৱাহাটীত অনুষ্ঠিত সদৃশ ছাত্ৰ সন্মিলনত সভাপতিত্ব কৰে।
সাহিত্যিক কেৰিয়াৰ
বেজবৰুৱায়াৰ সাহিত্যিক জীৱনৰ আৰম্ভণি হৈছিল “লিটিকাই” নামৰ এক প্ৰহসনৰ দ্বাৰা, যিটো জোনাকী আলোচনীখনৰ প্ৰথম সংখ্যাত ধাৰাবাহিকৰূপে প্ৰকাশিত হৈছিল।
তেওঁ আঠখন নাটক, চাৰিখন প্ৰহসন, তিনিখন ঐতিহাসিক ৰচনা, একক নাটক, তিনিখন জীৱনী আৰু দুখন আত্মজীৱনী লিখিছিল। তেওঁ শিশুসকলৰ বাবে কিতাপও লিখিছিল।
তেওঁ অসমীয় লোককাহিনী (যধুকোঠা) সংগ্ৰহ আৰু সংকলন কৰিছিল আৰু পিতৃ-মাতৃ আৰু বেবিচিটাৰৰ লালন-পালনৰ সুবিধাৰ বাবে বাস্কেটত কেইটামান নতুন কাহিনী যোগ দিছিল।
বেজবৰা অসমৰ প্ৰথম চুটি গল্প লিখক আছিল। তেওঁৰ চুটি গল্পবোৰত অসম সমাজৰ বিভিন্ন দিশ বোৰ পাতলীয়াকৈ দেখুওৱা হৈছিল। ৰসৰাজ বেজবৰুৱা এজন দেশপ্ৰেমী নাট্যকাৰ আছিল যিয়ে তিনিখন ঐতিহাসিক নাটক লিখিছিল, চক্ৰধজ সিংগা, জয়মতি কনৱাৰী আৰু বেলিমাৰ।
লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ কবিতা পুথি খনৰ নাম কি
কদমকলি
লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা মাতৃৰ নাম
থানেশ্বৰী দেৱী
লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা গল্পৰ নাম
তেওঁৰ গল্প সংকলন বিলাক ক্ৰমে –
- “সুৰভি”,
- “সাধুকথাৰ কুকি”,
- “জোনবিৰি” ,
- “কেহোকলি” আদি।
লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ কবিতা
- “কদমকলি” – ১৯১৩ চন
- “অ’ মোৰ আপোনাৰ দেশ”
- “আমি অসমীয়া নহওঁ দুখীয়া,কিহৰ দুখীয়া হ’ম”
- “পদুমকলি” – ১৯৬৮ চন
- “বীণ-ব’ৰাগী”
লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ সাহিত্য কৃতি
তেওঁ ৮ খন নাটক, ৪খন প্ৰহসন, ৩খন ঐতিহাসিক ৰচনা, ১ খন অভিনয় নাটক, ৩খন জীৱনী আৰু ২খন আত্মজীৱনী লিখিছিল। তেওঁ শিশুসকলৰ বাবেও লিখিছিল। তেওঁ অসমৰ লোককাহিনী (যধুকোঠা) সংগ্ৰহ আৰু সংকলন কৰিছিল আৰু বাস্কেটটোত নিজে যোগ দিছিল, পিতৃ-মাতৃ আৰু বেবিচিটাৰৰ লাভালাভৰ বাবে কেইটামান নতুন কাহিনী।