স্কুল আলোচনী আৰু ইয়াৰ উপযোগিতা ৰচনা
আলোচনী এখন হৈছে এখন কিতাপ য’ত সাপ্তাহিক, পাক্ষিক, মাহিলী, ছয়-মাহিলী, বাৰ্ষিক বা আন যিকোনো বিশেষ আনুষ্ঠানিকতা পালন কৰিবলৈ বিভিন্ন লেখকৰ পৰা নিৰ্বাচিত লিখনি থাকে।
এক নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ শেষত সংখ্যা হিচাপে প্ৰকাশিত আলোচনীখন জাৰ্মানীত প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছিল। সাহিত্য িক আৰু দাৰ্শনিক বিষয়ৰ আলোচনী প্ৰথমবাৰৰ বাবে ১৬৬৩ চনত জাৰ্মানীত প্ৰকাশ িত হৈছিল।
১৭৭১ চনত প্ৰথম ইংৰাজী ভাষাৰ আলোচনী প্ৰকাশ িত হয়। আলোচনীখনৰ নাম আছিল ‘জেন্টলমেনমেনমেগাজিন।’ ১৮৪৬ চনত আমেৰিকান মিছনেৰীসকলে প্ৰথম খন অসম ভাষাৰ আলোচনী ‘অৰুণোদয়’ প্ৰকাশ কৰে।
ইংলেণ্ডত, বিদ্যালয় আৰু মহাবিদ্যালয়ত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ লিখনিৰ সৈতে আলোচনী প্ৰকাশ কৰাৰ পৰম্পৰা 1916 চনত আৰম্ভ হৈছিল। ইংৰাজীয়ে ভাৰতৰ বিদ্যালয় আৰু মহাবিদ্যালয়সমূহতো আলোচনী প্ৰকাশকৰাৰ পৰম্পৰা আৰম্ভ কৰিছিল।
বিদ্যালয়ৰ আলোচনী প্ৰকাশ কৰাটো প্ৰয়োজনীয়
এখন বিদ্যালয় আলোচনী কেইবাটাও পদক্ষেপৰ জৰিয়তে প্ৰকাশ িত হয়। আৰম্ভণিতে, জাননী বোৰ্ডত এখন জাননী পোষ্ট কৰা হয়।
শিক্ষাৰ্থীসকলৰ পাণ্ডুলিপিসংগ্ৰহ কৰা হয়। জ্যেষ্ঠ শিক্ষকসকলে বিজ্ঞান, সাহিত্য, ক্ৰীড়া কবিতা আদিৰ ওপৰত বিভিন্ন প্ৰবন্ধ ভালদৰে পৰীক্ষা আৰু সম্পাদনা কৰে।
প্ৰয়োজন অনুসৰি সংযোজন, পৰিৱৰ্তন আৰু ভুল কৰা হয়। শীৰ্ষক আৰু সমল পৃষ্ঠাবোৰ তেতিয়া লিখা হয়। পাণ্ডুলিপিবোৰ তেতিয়া মুদ্ৰণৰ বাবে প্ৰেছলৈ প্ৰেৰণ কৰা হয়।
তাৰ পিছত, প্ৰমাণবোৰ পঢ়া হয় আৰু যিকোনো প্ৰয়োজনীয় সংশোধন কৰা হয়। প্ৰমাণবোৰ চূড়ান্ত মুদ্ৰণৰ বাবে পুনৰ প্ৰেৰণ কৰা হয়। অৱশেষত আলোচনীখন কিতাপ হিচাপে প্ৰকাশ িত হয়। কিতাপবোৰ শিক্ষাৰ্থী আৰু শিক্ষকসকলক দিয়া হয়।
আলোচনী প্ৰকাশৰ অসুবিধাসমূহ
বিদ্যালয়ৰ আলোচনীবোৰৰ গুৰুত্ব শৈক্ষিক আৰু বৌদ্ধিক দৃষ্টিকোণৰ পৰা গুৰুত্বপূৰ্ণ, কিন্তু আলোচনী এখন প্ৰকাশ কৰা কঠিন। উদাহৰণবোৰৰ ভিতৰত আছে:
প্ৰথমআৰু সৰ্বাধিক, এখন আলোচনীক উচ্চ মানদণ্ডৰ লিখনিৰ প্ৰয়োজন। অৱশ্যে, সঘনাই দেখা যায় যে শিক্ষাৰ্থীসকলে প্ৰস্তুত কৰা লিখনিবোৰ নিম্ন মানদণ্ডৰ আৰু সহজে উপলব্ধ নহয়।
ইয়াৰ ফলস্বৰূপে প্ৰকাশৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় লিখনিৰ অভাৱ বা আলোচনীসমূহৰ মানদণ্ড অত্যন্ত কম হোৱাৰ বাবে আলোচনীপ্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰি।
দ্বিতীয়তে, আলোচনী প্ৰকাশনৰ বাবে সংগ্ৰহ কৰা লিখনিঅভিজ্ঞ ব্যক্তিসকলে সম্পাদনা কৰিব লাগিব। এনে জ্ঞানী ব্যক্তিসকলৰ যোগান কম।
শিক্ষকসকলে এইটোও প্ৰদৰ্শন কৰে যে আলোচনী প্ৰকাশৰ কামটো শিক্ষাৰ্থীসকলৰ দায়িত্ব। তৃতীয়তে, স্কুলীয়া ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক ঘৰত কৰিবলৈ আৱণ্টন কৰা হোমৱৰ্কৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি হৈছে। অনুষ্ঠানটোত গোট পৰীক্ষাও অনুষ্ঠিত হয়।
ফলস্বৰূপে, তেওঁলোকৰ আলোচনী প্ৰবন্ধ লিখিবলৈ সময় নাই। চতুৰ্থত, আলোচনী প্ৰকাশনৰ প্ৰাথমিক অসুবিধা হৈছে প্ৰয়োজনীয় বিত্তীয় বিনিয়োগ। শিক্ষাৰ্থীসকলে এই বাজেটত অৰিহণা যোগাব লাগে। ফলস্বৰূপে, ই নিম্ন আয়ৰ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ বাবে এক বিত্তীয় বোজা হৈ পৰে।
উপসংহাৰ
যদিও বিদ্যালয়ৰ আলোচনী প্ৰকাশ কৰাৰ বাবে বহুতো প্ৰত্যাহ্বান আছে, নিয়মীয়াকৈ আলোচনী প্ৰকাশ কৰাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়া উচিত। শিক্ষকসকলে শিক্ষাৰ্থীসকলক এই পৰিস্থিতিত লিখিবলৈ উৎসাহিত কৰা উচিত। শিক্ষকসকলে আলোচনী প্ৰকাশৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পুঁজি সংগ্ৰহত অৰিহণা যোগাব লাগে।